Dux

Meiden

Later die week…

"Dag mam, ik ben thuis!" En met een ferme boog verdween de tas van Kees in een hoekje van de hal.

Zijn moeder kwam uit de keuken en gaf hem een zoen op zijn hoofd. Ze hield van al haar kinderen, uiteraard, maar jongens konden zo lief zijn, zeker als ze nog niet met hun piemel dachten. En was ze hier maar jaren eerder heen gegaan, dan zouden haar kinderen hier helemaal gevormd zijn. Nu moest het allemaal nog gebeuren en ze kon niet wachten tot de aanpak zijn ongetwijfeld grote gedragsverbeteringen te zien zou geven. Het meest nog bij Willem natuurlijk, maar zeker ook bij Kees. Dat werd vast een model-man. En haar meiden zouden weten hoe ze de mannen moesten beheersen, wat altijd en overal een grote vaardigheid zou zijn.

"Was het leuk op school?"

"Nee mam, echt niet, het is daar heel erg. Ze zitten de hele dag aan me en ik kan zelfs niet eens rustig plassen. Het is afschuwelijk. Wanneer gaan we weer terug?"

Ze aaide hem door zijn blonde bos haar en keek diep in zijn onschuldige, vaalblauwe ogen.

"We gaan niet terug Kees. Je zult er aan moeten wennen. En geloof me, het zal sneller wennen dan je denkt. Omdat jij er aan went, maar ook omdat de nieuwigheid van jou af zal gaan en de meisjes snel een nieuw speeltje zullen vinden. Kom maar knul, dan gaan we thee drinken."

En dat deden ze samen, heel gezellig, moeder en zoon, totdat de bel ging.

Ingrid stond toch al dus ging ze ook maar open doen.

Op de stoep stonden vijf meisjes. Niet helemaal van Kees' leeftijd, hoewel Kees altijd jonger leek dan hij was. Niemand schatte hem op 11, bijna 12 jaar. Maar hij was dan ook een schriel mannetje, een beetje achter in de ontwikkeling ook. Tot nu toe was dat laatste niet zo opgevallen, maar nu iedereen die dat wilde zijn piemeltje kon bekijken was het veel duidelijker. Het was nog een echt jongetjes-plassertje, dat wel altijd wat fier vooruit stak. Hij was tenslotte een aardje naar zijn vaartje. Die zat ook altijd aan zijn piemel, als hij hem tenminste niet in de één of andere slet had gestoken.

Deze meisjes leken haar ergens tussen de acht en de tien jaar oud, met eventuele uitschieters naar boven en beneden. Eén kende ze, die woonde hiernaast.

"Zo meiden, wat komen jullie doen? Wie zijn jullie? Jou ken ik, jij woont hiernaast, maar wie zijn je prachtige vriendinnen?"

Dat laatste liet de meiden behoorlijk glimmen.

"Dat klopt mevrouw, ik ben Anneke van hiernaast. Dit zijn Fiona, Frieda, Kelly en Sabine. Mijn hartsvriendinnen. Ik vertelde ze dat we een leuk buurjongetje hadden gekregen en die wilden ze wel eens bekijken."

"O dat treft, meiden. Kees is net thuis van school. KEES!! Kom even, deze meisjes willen met je spelen."

Kees kwam niet, dus ze zei de meisjes even te wachten en ging hem zoeken. Ze vond hem weggekropen achter de koelkast, helemaal bibberend met de tranen biggelend over zijn wangen.

"Mam, alsjeblieft, help me…"

"Kees, dat kan ik niet doen, dat mag ik niet doen en ik zal het niet doen. Deze meisjes komen vragen wat ze mogen vragen. Toe knul, het is net als met in koud water springen. Even naar, maar het went snel. Vooruit, ik wil niet boos op je worden. Kom mee."

En ze trok hem achter de koelkast vandaan en richting de hal.

De gezichten van de meiden lichtten op toen ze Kees zagen. Inderdaad een schatje. Hoe klein leek hij wel niet en dan die bos haar en die bange ogen. Heerlijk.

"Mogen we met hem spelen mevrouw? We brengen hem voor etenstijd terug."

"Wat zijn jullie keurige en verantwoordelijke meiden. Natuurlijk mag dat. Wij eten om een uur of half zeven."

Al bij het woord 'natuurlijk' waren drie meiden op Kees afgelopen en begonnen hem uit te kleden. Zo natuurlijk alsof het gewoonste zaak van de wereld was. Dat was het hier natuurlijk ook, maar zelfs Ingrid moest even wennen aan de routine die deze jonge meisjes lieten zien. Ze voelden zich helemaal op hun gemak bij het vernederen van dit jongetje, zelfs waar zijn moeder bij was. Ingrid voelde in haar buik het één en ander bewegen. Een beetje van jaloezie, een beetje van genoegen. Ja, ze merkte zelfs dat ze er wat nat van werd en het bezorgde haar niet eens een schuldgevoel dat dat gebeurde vanwege het uitkleden van haar zoontje door een groepje meisjes. Zijn ontreddering liet haar niet ingrijpen maar gaf haar vertedering en tegelijk het vertrouwen dat het zo goed voor hem was. Trots was ze eigenlijk, dat ze haar kinderen dit voorrecht gaf.

Voor Kees het wist waren zijn shirt, zijn broek, zijn schoenen en zijn sokken verdwenen en stond hij alleen nog maar in zijn lichtblauwe kleine-jongens-onderbroek. Zijn vooruit stekende plassertje stond er duidelijk in afgetekend.

Anneke kreeg het voorrecht die onderbroek uit te trekken. Dat deed ze zo dat het elastiek achter zijn piemel bleef haken, waardoor het dingetje extra geprikkeld werd en flink omhoog zwiepte toen de onderbroek verder naar beneden ging.

Dat vonden de meiden erg grappig. Het gaf een hoop gegiechel.

Eén voor één namen ze de gelegenheid te baat het plassertje goed te bekijken en te betasten. Ingrid zag al snel dat dit gehaaide tantes waren die heel goed wisten hoe ze de opwinding moesten opvoeren maar ook prima wisten wanneer je beter even kunt stoppen. Niet dat dat haar bij Kees al erg nodig leek maar dat wist ze eigenlijk ook nog helemaal niet. In die zin had ze haar zoontje nog nooit aangeraakt.

Kees stond helemaal te schudden en te snikken. Hij wist niet waar hij het zoeken moest. Vijf meiden die dit zo maar mochten doen van zijn moeder. En ze deed niks! En dan nog Anneke. Hij had vaak vanuit zijn kamer toegekeken hoe ze achter haar huis zwom en in de zon lag. Ze was erg mooi geweest en hij had er niet genoeg van kunnen krijgen. Haar prachtige bruine lijf in die kleine gele bikini van haar. Hij had zelfs zo af en toe met zijn plassertje moeten spelen. Waarom wist hij zelf ook niet, maar het had best lekker gevoeld. En nu, nu was hij het speelgoed in plaats van een buurjongen om mee te spelen. Verschrikkelijk toch?

Ingrid keek toe hoe Anneke Kees bij zijn plassertje pakte en hem meenam naar buiten.

"Dag mevrouw, tot straks," zei ze keurig.

"Dag mevrouw." zeiden de andere meiden.

Ingrid bleef kijken tot ze achter een heg verdwenen. Zelfs zij moest aan dat beeld even wennen, maar ze hield zich voor dat het allemaal voor Kees' bestwil was. Hmm, misschien moest ze even een lekker warm, geurig bad nemen. Dat gaf haar meteen de gelegenheid haar lekkerste plekje onder de stromende kraan te houden. Niets lekkerder dan dat. Ze was er nog niet helemaal aan toe een lekker jong knulletje te gaan zoeken en die als haar sexspeeltje te gaan gebruiken. Binnenkort, maar vanmiddag even nog niet.

En terwijl ze naar de badkamer liep tastte ze naar haar linker tepel. Haar gevoeligste. Het liet haar sappen nog meer stromen.

De meiden brachten Kees naar hun hol. Dat bevond zich in de kelder van een leegstaand gebouw. Waar dat gebouw voor was bedoeld wisten ze niet, maar ze wisten wel dat er voorlopig geen plannen mee waren en er eigenlijk nooit iemand kwam.

Het was diep weg en ze zouden niet snel gehoord worden. Ook hadden ze wat maatregelen genomen die er voor moesten zorgen dat ze het zouden horen als er iemand aankwam. Een paar dingen die vrijwel zeker om zouden vallen als je er niet goed langs liep en wat dichterbij het nodige gebroken glas, waar niemand onhoorbaar overheen zou kunnen lopen.

Op zich hadden ze niks te verbergen. Met Kees zouden ze ook geen dingen doen die niet mochten. Nou ja, haast niet. Maar ze hielden gewoon van hun privacy en niet van pottenkijkers. Ze wilden ongestoord kunnen doen waar ze zin in hadden en zich gedragen als hun inviel.

Ze hadden de kelder in de loop van de tijd gezellig ingericht met kussens en snuisterijen. Er stond zelfs een chemisch toilet in de hoek, dat Sabine had gejat van haar oom en tante. Maar die gingen toch nooit meer weg, dus ze zouden het ding niet missen.

De meiden lieten zich in de kussens vallen. Alleen Kees bleef staan, in het midden van de ruimte. Hij deed zijn best niet naar de onderbroekjes te kijken die zichtbaar werden omdat de meiden gemakkelijk waren gaan zitten, zonder verder ergens op te letten. Maar het viel niet mee, helemaal niet zelfs. Waar hij ook keek, overal keek hij een meisje tussen de benen. En dat was nou net zijn zwakke plek. Hij kon niet genoeg krijgen van al die mooie onderbroekjes die meisjes nu eenmaal dragen. Die ook zo strak zitten…

Zijn plassertje kwam dan ook in schokjes omhoog.

Het ontging Fiona niet. Ze volgde zijn blik en zag het rode onderbroekje van Sabine, scherp afgetekend onder haar spijkerrokje. En ze zag de onderbroekjes van de andere meiden. Je moest natuurlijk een jongen zijn om dat te zien, maar inderdaad, nu ze er zo eens op lette zaten al haar vriendinnen wijdbeens en lieten niets aan de verbeelding over.

"Hebben jullie wel door dat dit vieze jongetje onder jullie rokjes zit te gluren?" Ze slaagde er warempel in om wat verontwaardiging in die mededeling te leggen. Alsof dit niet heel goed uitkwam en eigenlijk ook wel was uitgelokt.

Iedereen vloog overeind en ging zitten zoals het hoort, maar iedereen zag ook de sporen van wat Kees bezig hield. Zijn piemeltje was erg stijf, dat was duidelijk.

"Is dat zo? Het is toch niet te geloven." Anneke kwam overeind en pakte een lineaal mee. "Maar eigenlijk wist ik al dat je een vies jongetje bent. Ik heb je wel naar me zien gluren hoor als ik in de tuin was." Ze keek hem streng aan.

Kees schrok zich een slag in de rondte. Hoe had ze dat gezien? Hij had haar niet één keer rond zien kijken. Zijn piemeltje begon snel in te zakken.

"Daar schrik je van he? Ja, dat kan ik zien. Handig toch, zo'n dingetje waaraan we kunnen zien wat er in je vunzige hersentjes omgaat. Hoe dom denk je dat meisjes zijn? Dat ze niet weten dat als ze een buurjongetje hebben ze zo af en toe een raam als achteruitkijkspiegel moeten gebruiken? Zeg eens eerlijk, zat je hier dan ook aan te friemelen?"

Heel even raakte ze het puntje van zijn plassertje aan. Ze bleef hem recht aankijken, ja hoefde ook helemaal niet naar beneden te kijken om te weten dat het wormpje door die aanraking weer omhoog kwam. Ze waren allemaal hetzelfde die jongens. Nu zouden de ontkenningen en de excuses komen. Alsof de excuses niet bewijzen dat de ontkenningen leugens zijn.

"Nee Anneke, echt, ik…, nee, dat deed ik niet. Auw!!!!"

Anneke had hem een ferme tik op zijn plassertje gegeven met haar lineaal.

"Hou op te liegen. Laat ons maar eens zien hoe je met je plassertje speelt. Vooruit! Of moet je er nog één?"

Kees kromp in elkaar. Dat kon toch niet? Hoe wist ze dat hij dat deed? Dat dat zo lekker was. Maar dat kon hij toch zeker niet hier en nu doen? Waar deze meiden bij waren? Nee toch zeker? Aaaaaaauuuuuuwwww!!!!!!

Anneke had hem twee petsen gegeven, precies op zijn puntje. Veel harder dan de eerste. Veel harder. Hij greep zijn piemeltje vast en wreef erover.

"Mooi ja, ik wist het wel. Laat maar zien."

Kees liet even los, maar greep zijn plasser meteen weer toen haar arm omhoog ging.

De andere meiden waren er giechelend bij komen staan. Twee omarmden elkaar, de anderen wachtten met ogen groot van spanning en opwinding op wat ze te zien zouden krijgen. Het bleef toch altijd leuk. Niet dat gefriemel aan dat dingetje, maar de ellende en de schaamte van het jongetje dat er aan vast zat. Heerlijk.

Kees kon gewoon niet geloven dat hem dit overkwam. Hij begon te huilen.

"Ja, snotter maar een eind weg, jij angsthaas. Ik wed dat je nog in je broek zou poepen ook. Maar je doet wat ik je zeg. Vooruit!"

Ze sprong een eind achteruit toen Kees de beheersing over zijn blaas verloor en wel twee meter van zich af plaste. Toen verloor hij ook de beheersing over zijn benen en zakte in elkaar. Hij plaste zichzelf helemaal onder.

"Viespeuk! Varken!! Kijk nou toch eens! Alles zit eronder. Bah!!!!"

Fiona pakte een emmer en verliet de ruimte. Een huis ietsje verderop had een buitenkraan. Die hadden ze al eerder nodig gehad. Ditzelfde zelfs was al eens eerder gebeurd.

Kelly nam Kees bij zijn oor en nam hem mee naar haar huis, dat nog het dichtste bij was. Waarschijnlijk zou er niemand thuis zijn, maar dan nog, de buitendouche was er ook nog.

Nadat hij uitbreid was afgespoeld en zichzelf had gewassen met een spons en zeep deed zij het laatste nog eens flink over met ingezeepte handen. Uiteraard kreeg zijn plassertje flinke aandacht. Dat bleef toch leuk, om daar aan te zitten.Ze had ook geen broertje om dat mee te doen. Dat was wel heel jammer. Al mocht ze van haar moeder wel heel vaak jongetjes mee naar huis brengen om mee te spelen. En die mochten ook best blijven slapen als ze dat graag wilde. Haar moeder moest altijd erg lachen als ze ze mee in bed nam zodat ze lekker aan hun piemeltje kon friemelen bij het in slaap vallen. Dat was des te leuker als ze ze eerst een glimpje had laten opvangen van haar billen bijvoorbeeld. Jongetjes waren wel heel stom eigenlijk, maar leuk speelgoed.

Ze probeerde het velletje van de voorkant terug te trekken maar dat ging niet bij Kees. Dus moest ze wel haar vinger er zoveel mogelijk in te zien prutsen. Dat vond Keesje niet leuk dus deed ze het nog eens extra en extra lang.

Ze merkte dat hij al lekker gevoelig werd.

Toen ze terug kwamen was het hol ook weer opgeruimd. Een vorige keur hadden ze bedacht dat het jongetje het wel op kon likken, maar dat was een nog grotere smeerboel geworden omdat hij al voor de eerste lik was begonnen te braken. En het ze zelf op laten dweilen duurde eindeloos en gebeurde nog eens niet goed ook. Nee, sommige dingen, hoe onaangenaam ook, kon je maar beter zelf doen.

"Zo" zei Anneke, "waar waren we gebleven? O ja, jij ging ons laten zien hoe je met je plassertje speelt. En nu snel!"

Kees had genoeg aan haar blik en nam zijn plassertje in zijn hand. Voorzichtig liet hij die door zijn vingers rollen, zoals hij het het liefste had.

"Hahahaha, zien jullie dat? Hij weet nog niet eens hoe het moet! Wat een stumper! Kom eens hier met dat dingetje, dan zal tante Anneke je tonen hoe je met je plassertje hoort te spelen."

De meiden hadden veel pret om dat 'tante Anneke'. Kees liet bedremmeld los en keek toe hoe Anneke zijn trotse bezit in haar kleine vingers pakte, een soort kokertje van haar vingers maakte en die op en neer begon te bewegen. Anneke moest zich inhouden om hem niet te vertellen waar dat een imitatie van was, maar ze had al vroeg geleerd dat je jongens niet wijzer moet maken dan noodzakelijk.

Kees moest toegeven dat het best lekker was maar dat kwam natuurlijk ook omdat het gebeurde met de vingers van Anneke.

Het duurde niet lang of Kees was zijn schaamte echt even vergeten. Hij stond met gesloten ogen en zijn heupen naar voren geduwd om de bewegingen maar optimaal te voelen. Zijn plassertje was nog nooit zo stijf geweest dacht hij en het had ook nog nooit zo lekker gevoeld. Hij kreunde van de heerllijke verrichtingen van Anneke's hand. Zijn plasser begon er helemaal van te tintelen. Maar wacht, nu moest ze stoppen, want hij moest ineens verschrikkelijk nodig plassen.

Hij probeerde weg te komen en keek met grote schrikogen naar Anneke. Maar die keek strak naar de piemel in haar hand want wat ze niet had verwacht leek toch te gaan gebeuren.

Ze voelde alles aan Kees verstrakken en toen met een diepe grom van hem kwam er beweging in de piemel. Die leek zich wel een paar keer samen te trekken. Zo voelde het althans.

Kees wist niet wat hem overkwam. Hij wist niet eens of het naar of lekker was, zo intens was het. Hij stond te trillen op zijn benen.

Er kwam niks uit, zag Anneke. Mooi, ook geen gesmeer dus.

"Zo Keesje, je bent net voor de eerste keer klaargekomen denk ik. Dat betekent dat je me nooit meer zult vergeten. Ik, Anneke, heb je je eerste orgasme geschonken."

Ze was wel tevreden met zichzelf, dat was duidelijk. Heerlijk vond ze het.

Kees liet zich op een kussen zakken en boog zijn hoofd.

"Mooi, dan direct maar even het volgende. Dit was dus wat jongens en mannen niet zelf mogen doen. Ik weet zeker dat al heel snel in je vieze jongenshersentjes het plannetje zal opkomen het nog eens te doen. Maar denk erom: niet zelf. Vraag het een meisje en doe wat ze zegt."

Kees begreep niet veel van wat er gezegd werd. Klaarkomen? Maar hij wist wel dat hij iets heel bijzonders had gevoeld. En dat dat nu al naar meer smaakte.

Hij tastte naar zijn piemel maar Frieda had dat aan zien komen en gaf hem een ferme pets over zijn vingers. Daarna kneep ze gemeen in zijn balletjes. Kees gilde het uit.

"Volgens mij heb jij niet genoeg aan een waarschuwing. Dan moet je maar voelen." En ze kneep nog eens. Kees krijste nu.

"Hij snapt het nu wel volgens mij." Kelly begon medelijden te krijgen. Handig bracht ze het gesprek op het padvinderskamp van morgen en overmorgen, waar ze allemaal naar toe gingen. Daar vonden de meiden allemaal wel iets van en al snel waren ze gezellig aan het kletsen. Maar Kees werd niet vergeten. Er speelde steeds wel één van de meiden met zijn plassertje. Hij stond, knielde of lag dan naast ze, al naar gelang van hem verlangd werd.

Keurig op tijd werd Kees weer thuis afgeleverd. Meiden doen dat nu eenmaal. Die weten dat zo'n kleine geste veel voordeel kan brengen.

"Mevrouw, ik heb een vraag. We hebben morgen en zondag een scoutingkamp. Een heleboel meiden en een akela, heel leuk. Maar zoals gebruikelijk mogen er een paar jongens mee, voor de pret, een stuk of acht, en wij hadden er nog niet één uitgezocht. Zou Kees met ons mee mogen?" Anneke liet haar liefste gezichtje zien. Als ze tijd had gehad had ze er een zedig jurkje bij aangetrokken en haar haar in vlechtjes gedaan. Als ze dan grote ogen opzette had nog nooit iemand haar iets geweigerd.

"Nou zeg, wat is me dat nou toch een leuk idee! Aardig van jullie, heel aardig. Kees heeft wel een verzetje verdiend. Hoor je dat Kees? Deze lieve meisjes willen je meenemen naar hun kamp! Zou je ze daar niet eens voor bedanken?"

Kees was het lekkere gevoel in zijn plasser al snel vergeten geweest toen hij weer naakt over straat werd meegenomen. Ze waren zelfs gestopt voor een paar hele kleine meisjes die even aan zijn plasser wilden voelen. Hij had van ellende niet geweten waar hij het zoeken moest.

En nu dan twee dagen mee naar dat kamp? Hij zag het zwerk al drijven. Hij zou geen moment rust krijgen. Misschien waren er zelfs wel heel nare meiden bij.

"Nou mam, ik voel me niet helemaal lekker. Misschien moet ik…" Zijn grote ogen vulden zich met tranen en hij keek zijn moeder smekend aan. Hij kon niet meer verder praten.

"Onzin zeg, je bent alleen een beetje zenuwachtig denk ik. Nee hoor, je gaat gewoon mee. Maar ik wil wel even met die akela bellen. Heeft iemand haar nummer?"

Vijf mobieltjes werden tevoorschijn gehaald. Sabine won.

Ingrid nam het nummer over en belde.

"Met wie zegt u? U bent akela en gaat morgen met een groep meiden op kamp? Juist ja. Nee, mijn naam is Ingrid Overbeek en ik bel omdat een paar van die meiden vragen of mijn zoontje mee mag en dan moet ik natuurlijk wel eerst weten… Nee, daar twijfelde ik op zich niet aan, ik check alleen even. U staat voor zijn welzijn in, dat is mooi. Ja, inderdaad, het is Anneke met haar vriendinnen, hoe weet u dat? Is dat zo? Wel heb ik ooit, dat is inderdaad erg doortastend, hihi. Ja, echt een clubje hoor. Nou, inderdaad, klopt. OK, mevrouw, ik weet genoeg, u kunt morgen mijn zoontje verwachten. Hij heet Kees en is vast de schrielste die er bij is. Elf, maar als je negen zegt word je ook geloofd. Hij huilt heel makkelijk, dus daar moet u zich niet teveel van aantrekken. Hoe laat moet hij waar zijn morgen? Zo vroeg? Allemensen, wat een gedoe. Nou ja, dat moet dan maar, hij heeft wel een fijn uitje verdiend. Prettig met u gesproken te hebben. Ja hoor, zal ik doen. Nee, komt in orde. Tot ziens!!"

"Zeven uur. Dat is toch geen tijd?" verzuchtte ze in zichzelf.

"Nou mevrouw, misschien weet ik wel een oplossing." Kelly herkende een kans als die zich voordeed en greep die. "Hij kan wel bij mij slapen. Mijn vader is toch altijd heel vroeg wakker, want die moet heel veel doen voordat hij naar zijn werk kan. Die brengt ons wel."

"Jullie zijn me toch werkelijk hele vriendelijke en doortastende meiden. Maar dan moet ik ook even met jouw moeder bellen, dat snap je."

"Natuurlijk mevrouw. Gebruikt u mijn telefoon maar even."

Ingrid pakte het toestel aan en voerde een kort gesprek. Ze merkte namelijk dat ze Kelly's moeder wel kende en die vertrouwde ze haar Kees wel toe.

Kees kon het allemaal niet meer geloven wat er gebeurde. Niet in de laatste plaats omdat er nog altijd aan zijn plassertje werd gefrunnikt. De meiden kregen er gewoon geen genoeg van.

Uiteraard hoefde Kees geen kleren mee. Het was mooi weer, dus dat was niet nodig. Een tandenborstel, dat was het enige. Een een zoen en een bemoedigende knuffel van zijn moeder. "Toe maar, ga maar met dit aardige meisje mee. Alles is in orde. Ik ben er wel, ook al zie je me niet. Er zal je niets naars overkomen."

Dus ging hij weer bloot over straat, terwijl Kelly hem aan zijn plassertje vasthield. Het was nog wel een eind lopen, dus ze kwamen heel wat mensen tegen. Geen meisje daartussen liet de kans onbenut om hem te vernederen.

Kelly's moeder glimlachte toen ze haar dochter met weer een jongetje aan zag komen.

"Waar haal je ze toch steeds vandaan? Dit is wel een scharminkeltje, niet? Veel vlees zit er niet op en hij lijkt me ook klein. Wat is hij, een jaar of acht, negen? En dan dat plassertje. Aggut. Daar heb je jouw kleine handjes voor nodig om dat wurmpje vast te houden. Ik dacht toch dat het je om die piemeltjes ging. Daar frunnik je tenminste altijd aan. Wat moet je hier dan mee?"

"Mama! Hij is anders best lief hoor. En hij is leuk verlegen."

"Ja, daar ziet hij wel naar uit en daarin heb je gelijk. Het is het leukste als ze zich schamen. Kom eens hier jongen, laat me je eens bekijken."

Kelly duwde Kees in de richting van haar moeder en keek toe hoe die de jongen vastpakte en alle kanten opdraaide. Toen ze hem voorover boog om zijn kontje te bekijken begon hij te huilen.

"Nou, die is niet zo'n beetje verlegen zeg! Maar wacht eens, is dit er soms één van die nieuwe mensen? Ja? O, vandaaaaaar. Je bent er snel bij meisje. Kom jongen, bukken, ik wil even kijken of je wel schoon bent voordat ik je ergens laat zitten. Je bent tenslotte een jongetje."

Ze trok Kees' billen extra uit elkaar en ging met haar wijsvinger een paar keer over zijn sterretje. Ze zag de boel nog extra verkrampen. Hmmm, daar zou ze graag eens mee aan de slag gaan, maar nu niet, nu was hij van Kelly.

"OK, en dan je piemeltje. Omdraaien. Je bent er vast erg trots op, je bent tenslotte een jongetje, dus laat eens zien dat dingetje. Ochochoch, het is toch werkelijk bijna helemaal niks…"

Kelly keek toe hoe haar moeder dat lekkere piemeltje betastte en er naar hartelust aan trok. Mam vond dat ook leuk, dat wist ze.

"Hij steekt zo grappig naar voren," zei ze.

"Ja, dat is waar, dat doet ie." Haar moeder betastte zijn balletjes en probeerde eens of zijn velletje ook wat kon worden teruggetrokken, maar nee, dat ging niet. Jammer.

"Het is nog een echt plassertje hoor. Nog niet rijp om een piemeltje te mogen heten."

"Hij is anders wel klaargekomen hoor, vanmiddag."

Waar elke moeder ter wereld zou zijn geflipt bij die tekst verblikte Kelly's moeder geen moment.

"Is dat zo? Hmmmm. Hou oud ben je eigenlijk jongen?"

"Elf jaar mevrouw, bijna twaalf." slaagde Kees uit te brengen.

"Dat meen je toch zeker niet? Jongen, wat heb jij dan nog een hoop in te halen. Maar laat me nog eens kijken dan."

En ze begon hem af te trekken, net als Anneke had gedaan, maar dan lekkerder. Kees stribbelde niet meer tegen, want misschien kwam zo dat lekkere gevoel ook weer. Hij stak zijn piemeltje nog wat extra vooruit.

"Ja, dat vond je zeker wel lekker he? Kom maar hoor, geef hem maar aan mama. Er zit inderdaad leven in dat dingetje, dat voel ik."

Kelly's moeder zou het nooit volmondig toegeven, maar ze was dol op die kleine pielekes. Dat had ze altijd al geweten en ze had het zichzelf toegestaan vanaf de dag dat ze hier haar intrek nam. Er was ook niks verkeerds aan. Ze gaf die jongetjes een lekker gevoel. Als die haar nou moesten bevredigen zou het wat anders worden. O, ze fantaseerde er wel over om zo'n kleine tong de ware kunst van het bevredigen van een vrouw aan te leren maar voor de werkelijkheid vond ze dat toch een brug te ver. Buiten dat: hier waren ook regels. Weliswaar andere dan elders, maar ze waren er wel degelijk. Om het eufemistisch te stellen: echt streng verboden zou zoiets nog niet helemaal zijn, maar het werd bepaald niet aangemoedigd.

Maar ze vond het lekker, zo'n klein piemeltje in haar hand. Aan grote pikken zat een vent vast en daar had je maar gesodemieter mee. Zo'n jongetje vond het alleen maar lekker wat je deed, was je alleen maar dankbaar. En het waren gewoon lekkere dingetjes. Zo stonden ze, zo waren ze weer zo slap en klein als garnaaltjes. En voor je het wist waren ze er weer. Net zo makkelijk.

En dat hij nu een beetje in haar bloes zat te gluren vergaf ze hem in een zeldzame bui van vergevensgezindheid. Normaal zocht ze altijd wel een reden om te straffen maar nu even niet. Geen zin in. Straks misschien.

Kees wist niet wat hem overkwam. Dit was nog veel lekkerder dan wat Anneke had gedaan. Kwam dat omdat hij wist wat er kwam of kwam dat omdat Kelly's moeder gewoon heel goed wist hoe het moet? Hij wist het niet, net zoals hij ook niet wist hoe hij zijn plasser meer in haar hand kon duwen. Wat hij wel wist was dat die grote borsten waar hij nu naar keek hem erg opgewonden maakten. Hij kon ze zowat helemaal zien en wilde ze wel vastpakken maar zo gek was hij nou ook weer niet. Maar dat idee alleen al…

En plotseling was het daar weer, dat heerlijke gevoel, dat gevoel dat hij wel altijd zou willen hebben. Hij stond op zijn tenen om als het ware maar hoger bij de toppen van genot te komen. Golf na golf joeg door zijn lijfje, het hield maar niet op.

Kelly's moeder voelde het piemeltje pulseren en constateerde dat hij inderdaad nog niks produceerde. Als hij zo door ging zou dat niet lang meer duren, maar voorlopig had je hier dus een geval van pret zonder gesmeer. Wat kan een mens nog meer verlangen.

"Zozo, jongetje, het leek wel alsof je daar aan toe was. Als ik niet wist dat Anneke je net ook al had gestreeld zou ik niet beter weten. Ik wed dat het lekker was. Maar je zweet nu wel, dus Kelly, doe hem maar eens goed in bad. Vermaak je met hem. We eten met een uur."

En dat deed Kelly, zich vermaken. Kees' piemeltje was nog nooit zo schoon geweest en ook tussen zijn billen had ze uitgebreid geboend. Ze was helemaal opgewonden met hem meegelopen en ze kon niet wachten tot het water warm genoeg was. Heerlijk vond ze het, om dat dingetje aan te raken, vast te houden, ermee te doen wat ze maar wilde. Kees moest maar rustig staan en afwachten wat ze wilde doen. Geweldig vond ze het.

Haar moeder had even stiekem om het hoekje gekeken en moest zich bedwingen om zichzelf niet aan te raken toen ze Kelly met dat plassertje in de weer zag. Geweldig toch dat ze haar dat kon geven!

Uiteraard had Kelly gevoeld dat ze er was en geglimlacht toen haar moeder naar haar knipoogde. Ze had het piemeltje even tussen haar vingers laten wiebelen en daarna breed gegrijnsd.

Ze kwamen keurig op tijd de kamer weer in. Kelly had Kees natuurlijk aan zijn piemeltje vast en trok de jongen zo achter zich aan. Het gaf haar het gevoel dat hij van haar was. Haar persoonlijke speeltje. Hmmm, misschien moest het zo wel eens geregeld worden. Ze wist dat het kon.

Haar moeder zat al aan tafel met een tijdschrift over haar bord en een glas rode wijn aan haar lippen.

"Zo. Is hij goed schoon geworden? Kom eens hier jongen, laat me eens kijken."

Toen Kees lichtelijk bevend aarzelde bracht Kelly hem naar haar moeder.

"Toe joh, laat haar even kijken. Ze bijt niet hoor."

Haar moeder had Kees'piemeltje al weer vast en trok hem naar zich toe. Voor de vorm liep ze alle plekjes langs. Ze vermoedde dat haar dochter de meeste niet had gehad, behalve dan die paar tussen zijn benen, dus erg kritisch was ze maar niet.

Het viel overigens best mee, Kelly had zich aardig gewetensvol van haar taak gekweten, vooral ook toen ze in de gaten kreeg dat Kees het sowieso al vreselijk vond als een baby gewassen te worden.

"Mooi, nou ga maar gauw zitten. Op dat bankje daar, lekker naast elkaar. Prima, ja, zo. Ik zal jullie eten even opscheppen. Hoeveel wil je?"

Natuurlijk kon Kelly al snel weer niet van Keesje afblijven. De hele maaltijd frunnikte ze aan dat leuke dingetje, dat maar steeds rechtop bleef staan. Haar moeder zag het met veel plezier aan. Ze had ze zo neergezet dat ze het goed kon volgen en dat deed ze dan ook. Diep van binnen was ze zelfs ergens wat jaloers op Kelly. Ze had dit zelf ook zo graag gehad als meisje. Daarom wist ze ook zo goed wat Kelly leuk vond.

Kees kon er niet zo goed van eten en Kelly eigenlijk ook niet, maar dat gaf niet voor een keer.

Na de maaltijd hielpen de kinderen met opruimen en alles in de vaatwasser zetten. Dat blote jongetje ook, Hij leek aan die naaktheid al aardig te wennen. Hij liep tenminste ontspannen rond en trachtte zich niet meer te bedekken. Maar ja, dat was ongetwijfeld slechts zo zolang er niemand aan hem zat.

Tijd dus voor wat meer druk op de ketel.

"Kees, kom eens hier," zei Kelly's moeder streng toen ze weer terug waren in de kamer.

Het jongetje deed bedremmeld wat hem gezegd werd.

"Heb je me ook iets op te biechten over straks?"

Kees wist onmiddellijk wat ze bedoelde maar dorst het niet te zeggen. Verschrikkelijk dat ze het gemerkt had. Nog verschrikkelijker dat ze het nu zou gaan zeggen. Wat zou Kelly wel niet van hem denken?

"Ik zie aan je gezicht dat je wel weet waarover ik het heb. Zeg het hardop, dan zal ik nog wat genade hebben."

"Ik heb naar eeeh, nou, eeh…" Kees stond daar met een vuurrood hoofd.

"Nou?"

"Naar uw borsten gekeken mevrouw." Het kwam er fluisterzacht uit.

Vanuit zijn ooghoek zag Kees dat Kelly overeind sprong en een geschokt geluid maakte. Dat kwam nooit meer goed. Het was nog wel zo leuk geweest…

Hij kon niet weten dat het moeder en dochter geen zier interesseerde. Ze zochten slechts een gelegenheid om hem te straffen. Wat moet je anders doen, zo 's avonds? Naar sterren kijken, die op het ijs dansen? Toe nou even!

"Goed dat je het opbiecht jongen. Ik hoop dat je er van hebt genoten want het gaat je kosten. Maar omdat je zo eerlijk bent laat ik jou de keuze wie je zal straffen. Ik heb kracht en zal mijn straf moeten beperken. Kelly heeft niet zoveel kracht, maar zal dus meer mogen doen. Zeg het maar jongen. Wat wordt het? Snel en hard of meer maar zachter?"

"Ik wil naar m m m m m'n moeder…" Hij begon te huilen.

"O, die kan ik voor je bellen. Maar dan zal ik haar wel vragen de straf te verdubbelen en als ze hoort wat je hebt gedaan zal ze dat zeker doen. Kelly, geef me de telefoon maar even!"

"Nee!!!! Nee, niet doen. Ik zal doen wat u zegt. Echt! Ik kies Kelly." Hij hoopte op wat clementie van zijn vriendinnetje.

"Een uitstekende keus." Dat was het helemaal niet, wist ze. Kelly stond zich te verkneukelen. Natuurlijk vond ze Kees een leuk jongetje, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij niet op zijn kont moest hebben als hij stout was? Hoe moest je jongetjes anders opvoeden?

Kees moest over een stoel gaan liggen met zijn billen goed hoog.

"Omdat je voor het eerst bij ons bent zullen we het heel mild houden. Je krijgt er twintig. Gedraag je, blijf liggen en schreeuw niet te hard want anders komen er meer bij. Klaar?"

Die vraag was meer tot Kelly gericht maar ook Kees liet een trillend 'ja' horen. Hij was bang, erg bang. Hij was nog nooit geslagen en nu werd hij moederziel alleen door de moeder van zijn vriendinnetje geslagen. Ja, erger nog, door het vriendinnetje zelf. Wat een ramp!

En dan had hij nog niet eens gezien dat Kelly de cane wat soepel aan het buigen was. En ook wist hij niet wat een vreselijk instrument dat is.

SWOESJJJJ!!!!

Kelly was ervaren en wat meer was: ze genoot van het teisteren van billetjes van jongetjes. Haar eerste slag was perfect. Midden over die witte billen.

Kees krijste en sprong een eind omhoog. Hij greep zijn billen vast en probeerde tevergeefs de pijn wat te verzachten.

"Denk aan wat ik gezegd heb!" Kelly's moeder klonk ijskoud. "En doe die handen weg anders slaan we eerst over je vingers en daarna nog eens over je billen. Kies maar."

Het duurde even maar uiteindelijk kon Kees gehoorzamen.

SWOESJJ!!!!

"Aaaaauuuuwwww!" Een lange kreun, ingehouden, vol smart en pijn.

En zo gaf Kelly hem nog achttien klappen. Perfect verdeeld over zijn billen. Geen stukje huid was twee keer geraakt. Hij vond dat nog het ergste maar wist niet dat Kelly zich daarmee nogal barmhartig toonde. De huid gaat al snel stuk van een cane en dan praat je over nog heel andere pijn.

Toen ze klaar was zette Kelly de cane netjes in de hoek van de kamer en hielp Kees overeind.

"Nou is het goed, nu heb je geboet, het is klaar. Kom maar, dan zal ik er wat koele zalf op smeren."

Kelly's moeder schudde haar hoofd bij zoveel doortraptheid. Ze wist dat Kelly net zo nat zou zijn geweest als zij nu, als ze dat al gekund had.

De kinderen mochten nog even met wat drinken en lekkers tv kijken. Ze lagen op hun buik er voor, alsof er niets gebeurd was. Zo gaat dat bij kinderen, maar het blijft wonderlijk.

Toen het bedtijd was waste Kelly Kees opnieuw en hielp hem met plassen. Kelly's moeder kwam nog even kijken en ze kregen allebei een zoen. Kees moest erg huilen van alle spanning en moeder en dochter hadden veel moeite om hem weer rustig te krijgen. Maar dat kwam misschien ook omdat Kelly nog steeds maar niet van zijn harde plassertje af kon blijven.

Kees mocht bij Kelly in bed en ze stopte hem er eerst in. Daarna ging ze nog even naar de badkamer en had zogenaamd niet door dat ze Kees een blik op haar blote spleetje gunde. Ze wist wel dat dat niet mocht maar eigenlijk was ze Kees wel lief gaan vinden. Hij was netjes, onschuldig en gehoorzaam. Ze zag wel wat in hem al zou ze niet kunnen uitleggen wat precies.

Maar die blik op haar kutje maakte zijn plassertje wel extra hard en dat was een voordeel. Dus met een genietende zucht gleed ze naast hem in bed en nam dat lekkere dingetje nog maar eens in haar hand. Heerlijk. Ze zou er haast zelf wel één willen, maar dan ook weer niet want ze wilde geen jongetje zijn. Sowieso niet en hier al zeker niet. Maar zo'n piemeltje zou haar soms wel wat lijken.

"Kelly?"

"Ja?"

"Wil je met mijn piemeltje spelen zoals Anneke deed? En je moeder?"

Hij bloosde er warempel bij, de lieverd.

"Dat vond je wel lekker he? Kom maar eens even lekker bij me liggen…"

Zelfs een meisje wil niet altijd plagen.

Hoofdstuk acht
Kamp

Eénendertig meisjes in de leeftijd van zeven tot dertien jaar stonden opgesteld voor de akela en haar beide secondanten. Waar overal nog een knip wordt toegepast in die leeftijdsgroep was dat hier om overduidelijke redenen niet zo. De gangbare mening was dat de jonge meiden niet snel genoeg konden leren.

Het waren meiden van allerlei pluimage maar één ding hadden ze gemeen: ze hielden van avontuur. En dat was bij hun een breed begrip. Dat ging van spelletjes met jongens tot survival in de natuur. Maar je zou het niet zeggen nu. Ze stonden er keurig bij in hun uniforms, hun gezichten zoveel mogelijk met een onschuldige en attente uitdrukking.

Hun akela was een forse vrouw van vijfendertig, tegelijk dominant en liefhebbend. Je moest niet met haar sollen maar als je dat niet deed dan was ze geweldig. Sietske was vrijgezel. Omdat ze dat wilde maar ook omdat ze dat moest. De enkele man die toenadering zocht werd al snel afgeschrikt door haar buien.

Twee meiden van zestien en zeventien stonden haar bij. Zelf altijd al lid geweest van de scouts, dus ze kenden alle truucs die de meiden maar konden bedenken. Hoopten ze toch. Paula en Vera zagen er helemaal niet verkeerd uit en juist daarom vonden ze het wel eens lekker onder te duiken tussen de meiden en niet steeds kwijlend bekeken te worden. Je kon mannen straffen wat je wilde, je kon ze manieren bijbrengen, maar kijken kon je ze niet afleren. Dan moest je ze hun ogen al afnemen en dat stond nou ook weer zo lelijk.

Hun rokjes waren te kort en hun shirts te strak en die hadden ook nog eens teveel knoopjes open. Maar Sietske zou er niets van zeggen wisten ze.

Tenslotte moesten de meegebrachte jongetjes wel wat te zien hebben anders viel er niks te straffen. Dat die jongetjes keken vonden ze niet zo erg. Die keken bewonderend en niet of ze een stuk vlees waren. Een wezenlijk verschil natuurlijk.

Met een half oor luisterden ze naar de welkomstspeech van Sietske. Geen verrassingen daar. Vermaningen om goed te luisteren, uit te kijken, geen dingen in je eentje te doen. Dat soort dingen. De meiden zouden het ook wel geloven, al was dat aan hun lieve gezichtjes niet af te lezen. Je moet een meid zijn om daar doorheen te kijken en zelfs dan valt dat nog niet mee. Mannen zullen het wel nooit in volle omvang door hebben.

Toen Kelly's moeder die ochtend Kelly en Kees had afgeleverd was ze één van de laatsten. Maar wel keurig op tijd, dat wel. Ze had nog even met de akela gepraat en geconstateerd dat de twee bij haar in uitstekende handen zouden zijn. Van die twee half aangeklede grote meiden die ergens bijna uit het zicht op een bankje zaten te kletsen verwachtte ze iets minder maar je kon niet alles hebben.

Er stond een grote personenwagen en daar moest Kees in stappen. Zijn witte katoenen onderbroekje zat vrij strak en Kelly gaf een speelse tik tegen zijn billen. Ze grijnsde er wat ondeugend bij, maar dat zou je mogen verwachten natuurlijk, in aanmerking nemend wat ze dit weekend zou gaan doen.

Dat onderbroekje was verplicht geweest. De akela had niet precies gezegd waarom maar het zou vast en zeker ook te maken hebben met het schoon houden van haar auto. In de gauwigheid zag Kelly's moeder dat alle jongens witte onderbroekjes droegen. De wat grotere jongen die voorin mocht zitten vast ook wel, maar dat kon ze niet zien.

Voor de meiden was er een grote bus, waarin ook de bagage ging. Aan de tassen te oordelen hielden de meeste meiden er rekening mee dat ze de komende drie maanden niet meer in de buurt van hun kledingkast zouden komen. Sommigen konden hun tas niet eens zelf dragen.

Kelly kreeg een kusje voordat ze de bus in gang. Haar moeder keek met genoegen hoe de meisjes opgewonden met elkaar klepten.

De akela – Sietske – nam altijd haar eigen auto mee. Dan was die maar bij de hand voor noodgevallen. Bovendien kon ze de jongens dan apart houden en vielen ze niet al direct ten prooi aan de meiden. Het was veel leuker om er in het kamp een beetje een officieel tintje aan te geven. Dat maakte het allemaal ook wat spannender…

Toen ze één keer reden en op de grote weg zaten zakte Sietske naar een iets lager bewustzijnsniveau. Ze moest haar krachten nog sparen want ze zou daar niet veel rust krijgen wist ze wel.

Ze was zo afwezig dat ze zich niet eens bewust was dat ze de gulp van de jongen naast haar open maakte en met zijn supersnel hard wordende piemel begon te spelen.

Dat deed ze zowat de hele rit. En het had nog langer kunnen duren als hij het nog had kunnen houden. Maar dat kon hij niet. Hij had gevochten wat hij kon maar hij hield het niet meer.

Toen ze de eerste spasmen in zijn piemel voelde liet ze onmiddellijk los maar het was al te laat. Alles spoot hij onder met die gore troep van hem.

Daar zou hij vast nog meer van horen dit weekend.

De meiden waren inderdaad over het algemeen in hun hoofd al bezig met de komende parade van de meegebrachte jongens. Dat onderscheidde hun scoutinggroep van die van de rest van de wereld, uitgezonderd de andere gemeenschappen natuurlijk. Dat beseften ze maar al te goed en ze prezen zich gelukkig. Niks zo leuk als jongetjes misbruiken.

Voor wat ze ervan gezien hadden was er lekker vlees meegebracht. Dat zou pret worden.

Nadat Sietske – eindelijk – uitgepraat was en een luide yell het begin van het kamp markeerde kreeg Paula een subtiel teken de jongens te gaan halen. Dat deed ze met genoegen.

Ze stonden in de tent van de akela op een rijtje opgesteld. Bijna schouder aan schouder, hun linkerzijde naar de ingang gericht. Op die manier kon je als je binnenkwam mooi in één oogopslag zien of het allemaal gelukt was met de opdracht te zorgen voor een stijve piemel. Nou, dat was dus niet iedereen gelukt. Waar zich geen duidelijk pikkie aftekende in de onderbroek checkte ze even of ze gewoon zo'n kleintje hadden – dat verbaasde je soms hoe klein die dingetjes konden zijn – of dat er een slap garnaaltje hing. Hihi, bij sommigen zat het er wat tussenin.

Ze liep nog een laatste keer voor hen langs en weer terug, zag geen rampzalige dingen en gromde: "Meekomen."

En dat deden ze, mak als lammetjes.

Een luid gejuich klonk toen de eerste naar buiten kwam. "Vlees, vlees, vlees!!!" klonk het ritmisch. De meiden sprongen en dansten en klapten.

"Ik weet het, ik weet het, jullie willen graag beginnen. Maar laat me ze eerst even voorstellen." Met een paar handbewegingen wist Sietske ze wat kalmer te krijgen.

"OK meiden, rustig, rustig, jullie mogen zo."

"Jongens. Dit zijn de prachtige meiden die zich met jullie gaan vermaken. Tijd om je niet langer te verstoppen. Uit die onderbroeken!"

Het was echt vermakelijk om te zien hoeveel schaamte die simpele opdracht teweeg bracht, vooral bij de jongens die de puberteit naderen. Met rode hoofden en zo langzaam mogelijk schoven ze de onderbroeken naar beneden. Hier en daar was zelfs een traan te zien.

Ze schaamden zich natuurlijk omdat ze zich bloot moesten tonen aan al die meiden, maar wat de meiden betreft was er ook wel reden tot schaamte voor de jongens. Over het algemeen was het niet veel bijzonders dat tevoorschijn kwam.

Het schampere commentaar was dan ook niet van de lucht.

Sietske liet dat natuurlijk even gaan en liep toen naar het begin van de rij. De kleinste jongen. Hij durfde niet te kijken en had kippenvel.

"Goed. Dit dingetje hier is Henk, maar hij lijkt zelf de voorkeur te geven aan Henkie. Hij is zeven maar daar ziet hij niet naar uit en zo gedraagt hij zich ook niet. Volgens de meiden die hem meegebracht hebben – daar zitten ze, het zijn zijn beide grote zussen – moet hij maar eens goed leren te gehoorzamen. Ze stellen voor hem als een peutertje te behandelen. Nou, dat lijkt me geen slecht voorstel toch? Aan dat kleine plassertje zul je toch niet veel hebben."

Ze tikte er even onder tegenaan met haar wijsvinger.

"OK. Dan hebben we hier twee broertjes. Klaas en Gerard. Respectievelijk acht en negen jaar oud. Als je goed kijkt – maar dan moet je wel dichtbij komen – dan kun je zien wat een jaar groei bij deze familie doet." Ze tilde het piemeltje van Gerard even wat omhoog. Die was inderdaad beduidend langer, maar net zo dun. Deze beide plassers waren besneden.

Sietske kon zien dat de jongens belangstelling trokken. Mooi.

"De aanwezigheid van deze heren wordt mede mogelijk gemaakt door…" Ze wachtte even tot de meiden uitgelachen waren. "Door deze twee flinke dames. Jullie zijn klasgenootjes als ik goed heb onthouden?"

Dat waren ze.

De beide jongens stonden te trillen van ellende. Gerard was hier al eens geweest. Hij had er heel wat voor over gehad het niet nog eens mee te maken. Maar ja, wie vroeg hem wat?

"Wel dan gaan we door met nummer vier. Arie. Een sportmannetje zo te zien. Goed bespierd althans, maar de belangrijkste spier laat nog op zich wachten." Ze trok hem aan zijn kleine, onbesneden piemeltje. "Ook hij kan wel wat discipline hebben. Dat weten jullie toch, meiden, wat discipline is en hoe je die moet handhaven?"

Een hoop gejoel en geschreeuw natuurlijk. Sietske wachtte even, maar verzocht toen toch maar weer om stilte.

"Jullie raden het vast al, hij is tien. Zijn buurmeisje zie je daar." Ze wees naar de zijkant van de groep waar een hand omhoog ging maar waarop vrijwel niemand lette.

"Mooi. Next one. Onze Kees. Elf jaar en vrijwel een maagd. Pas deze week zijn merkteken gekregen. Hij is maar een schriel scharminkeltje zoals jullie zien maar hij heeft heel wat fans… Die vijf meiden daar. Aangevuld met zijn zus Carla. Jaaaaa, daar schrik je van he jongen? Je zus heeft een speciale ontheffing gekregen om mee te gaan. Dit wilde ze niet missen. Ze zal extra goed op je passen zei ze. Nou, dat moet ook wel bij een jongetje met zo'n schattig plassertje. Meiden, laat hem er wel aan zitten he?"

"Nou, Harmpje hier dan. Harmpje is twaalf en dat vindt hij zelf al heel wat. Voor de liefhebsters: hij kan al spuiten. Laten jullie de spullen dus wel een beetje schoon? Harm heeft niemand bij zich, want zijn nichtje Liesbeth moest op het laatste moment afzeggen. Maar Harm had zich zo op het kamp verheugd zei ze dat ze heel lief heeft gezorgd dat hij er toch bij kon zijn. Maar hij laat niet erg zien dat hij blij is vind ik. Als ik jullie was zou ik dat eens goed uitzoeken en bij het kleinste spoortje van ondankbaarheid kunnen jullie je gang gaan hoor."

Gejuich.

"Ha ja, Dirk. Dertien. Mijn favoriet moet ik bekennen. Lekker stevige piemel en die wil wel omhoog ook, zoals je kunt zien. Moet je dat zien staan! Maar eeeeh, dames, geen dingen daarmee doen die niet mogen he? Er is een ruime hoeveelheid vibrators en dergelijke met ons mee gekomen voor het geval er wat stoom van de ketel moet. Zijn tong mag natuurlijk ook, dat wel."

De belangstelling kwam nu vooral van de wat oudere meiden. Die hadden hun sexualiteit al goed ontdekt en zagen wel wat in die stevige lul. Had Sietske ook niet zelf gezegd dat ze hem wel een lekker ding vond? Nou dan!

Maar er waren ook een paar jonge meiden die wel wat tijd met Dirkie zouden gaan claimen. Ze wilden hem wel eens lekker leegmelken.

"Last but not least. Hoewel, Frits is een beetje een boekenwurm als je het mij vraagt. Als je veertien bent mag je toch wel wat meer spieren en zeker wat meer kleur hebben. Zijn piemel is een beetje rauw, meiden, dus een beetje voorzichtig moeten jullie daarmee wel zijn. Volgens zijn moeder – die hem bij ons inleverde maar uiteraard niet mee kon – komt dat omdat ze hem heeft betrapt terwijl hij met zijn plassertje speelde. Ze heeft hem daarna eindeloos laten masturberen en wie het ook maar wilde gevraagd hem af te trekken. Er zit niet veel sap meer in, dat kon ze me verzekeren en veel handtastelijkheid kan hij er ook niet aan hebben. Dat laatste zegt hij zelf althans, maar ik weet zeker dat jullie daar vast je eigen opvattingen over hebben.

Wel, dat zijn ze. Oefen er wat knopen op, maar zie verder maar. Ze zijn de komende drie uur van jullie. Daarna gaan we wat anders doen. Trek ze niet uit elkaar! En zo af en toe van slachtoffer wisselen!!"

Maar die laatste woorden hoorde al niemand meer. De meute stortte zich op het vlees.

Binnen de kortste keren stonden de kleinere jongens te huilen en werden de grotere gek van al die handen die trachtten hen zo snel mogelijk en liefst nog telkens weer tot orgasme te brengen. Dan hadden die laatsten trouwens nog geluk dat Sietske hen niet had verboden klaar te komen en de jongsten boften dat ze hen niet had opgedragen tenminste drie keer een droog orgasme te hebben. Dat laatste vond Sietske trouwens nog extra leuk omdat het wel eens voorkwam dat zo'n jongen dan voor het eerst wat produceerde. Van dat mooie moment in zijn leven zag zij dan wel kans een verschrikkelijke ervaring te maken.

Waarom ze dat niet had gedaan was niet bekend. Misschien wist ze het zelf ook wel niet of was ze het gewoon vergeten. Want hoe keurig ze er ook altijd uit zag en hoe lief en zorgzaam ze ook altijd voor de meiden was, Sietske was een sadistisch loeder waar het mannen maar zeker jongens aanging. Het was niet bekend hoe dat kwam, misschien had ze slechte ervaringen, maar ze had een gloeiende hekel aan die vooruit stekende dingetjes en ze werd helemaal link als er een kereltje aan vast zat dat er mee leek te denken of die het als het middelpunt van het universum leek te beschouwen.

Maar slim was ze ook. Hoewel het straffen van mannen niet alleen was toegestaan maar zelfs werd aangemoedigd of misschien zelfs wel bijzonder op prijs werd gesteld, was het wel zo dat daar een vergrijp aan vooraf moest zijn gegaan. Ok, een klein vergrijp mocht best een (te) flinke straf krijgen en elke vrouw had er ook begrip voor als een man werd gestraft gewoon omdat de vrouw of het meisje in kwestie daar nou gewoon even zin in had. Niks mis mee, dat gebeurde vaak.

Dan had je nog de wat meer ceremoniële mishandelingen, zoals besnijdenis of castratie. Hoewel, mishandeling, er was even wat te verwaarlozen pijn maar daarna was het mannetje mooier of bruikbaarder dan ooit, dus waar ging dat eigenlijk over?

Maar er waren vrouwen, zoals Sietske, die gewoon geil werden van misbruik, pijniging, mishandeling, vernedering. Die het dus steeds vaker deden en uiteindelijk te vaak of teveel. Natuurlijk moest daar dan ingegrepen worden want het was nou ook weer niet de bedoeling dat het speelgoed stuk werd gemaakt. Spelen mocht, ruw spelen zo af en toe ook wel, maar dan moest het ophouden.

Het was Sietske overkomen. Ze was erop aangesproken. Met begrip, dat zeker, ook niet streng veroordelend of sterk bestraffend. Naar wat ze gedaan had werd niet zozeer gekeken. Dat was gebeurd, zand erover. Nee, dat was het niet, maar er werd haar wel in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat dit wel zou moeten veranderen want dit kon niet worden getolereerd. Zoals vrouwen dat kunnen doen waren de woorden en de toon vriendelijk en werd er een gezellig kopje thee bij gedronken. Achteraf had ze – hoewel ze in dat spel toch ook wel bedreven was, maar in deze dame moest ze toch ver haar meerdere erkennen – niet eens kunnen zeggen hoe of wanneer het was gezegd, maar ze had te verstaan gekregen dat ze een volgende keer wel eens heel snel met haar koffers buiten het hek zou kunnen staan. Glimlach. Wil je nog een koekje? Toe, ze zijn heerlijk!

En DAT was natuurlijk iets dat voor Sietske een verschrikkelijk angstbeeld was.

Maar zoals gezegd: ze was slim. Een paar weken hield ze zich in maar ze merkte dat ze steeds ongeduriger werd, steeds labieler ook. En sexueel gefrustreerd, dat ook. Ze kon het niet meer kwijt. Ze hield toch al niet zo van masturberen, maar zo af en toe moest ze zich net als elk mens toch wel even ontladen. Maar van haar vingers werd ze niet opgewonden. Ze werd alleen opgewonden als het jongens betrof en nog het meest als hun plassers het moesten verduren.

Ze had al van alles bedacht maar niets dat ook maar in de buurt van een oplossing kwam. Tot ze op tv – waar ze zelden naar keek want hier was geen eigen tv en op landelijke zenders hadden alle mannen en jongens kleren aan en gedroegen zich als eikels – ergens op de achtergrond van een reportage een groepje meisjesscouts had zien langskomen. En met een ingeving als een bliksemflits had ze ineens glashelder het plaatje voor zich gezien. Ha, als ze een groepje meiden op jongens losliet zag ze misschien meer geile dingen in een paar uur dan ze zelf in heel wat meer tijd zou kunnen bedenken, laat staan beleven. Van dat gegeven was ze direct al zo geil geworden dat ze zich twee keer tot orgasme had gevingerd, iets dat nog nooit was gebeurd.

Natuurlijk was zij ook dan verantwoordelijk en natuurlijk zou ze voorlopig in de gaten gehouden worden. Natuurlijk. Maar daar stond tegenover dat van meiden veel meer gepikt werd om van jonge meiden nog maar te zwijgen. Die moeten nog leren, die moeten ervaren. Beheersing is iets dat je later zult leren. Ook wel later kúnt leren.

En dan nog: zo kon ook niet overal tegelijk zijn. Toch? O ja, ze kon regels stellen en vermanen, maar als die meisjes hun hoofd een beetje verloren in de opwinding van het spel kon niemand hen dat toch kwalijk nemen?

Briljant, al zei ze zelf. En zoals alle briljante plannen verbijsterend eenvoudig.

Welnu, zo werd Sietske akela en zo kwam het dat ze vaker met de meiden op kamp ging dan welke akela ook. Iedereen blij. Nou ja, behalve de jongens dan. En hun moeders zouden eens moeten weten.

Maar als er al eens een jongen was die wat vertelde dan was een kort ontkennend gesprekje met de akela – welnee, hoe komt hij daarbij, het zijn allemaal lieve meiden in mijn groep die zich natuurlijk met de jongens vermaakt hebben maar er is niets buitensporigs gebeurd hoor – al snel voldoende om hun billen ernstig op te warmen want regel één was nu eenmaal dat het in principe de vrouw is die geloofd wordt.

En nog nooit was er iemand op het idee gekomen Sietske eens te vragen wat zij eigenlijk precies onder 'buitensporig' verstond. Of men had het niet willen vragen, dat kon natuurlijk ook. Maar het antwoord zou op z'n minst verrassend geweest zijn…;

Nee, Sietske wist heel goed wat ze wilde. Ook heel goed wat ze niet wilde trouwens maar dat is even wat anders.

Maar hoe goed ze alles ook bedacht had, op één ding was ze niet voorbereid geweest: de slechtheid van jonge meiden. Waar ze had verwacht ze wat te moeten aanmoedigen om het allemaal nog een beetje spannend te maken ontdekte ze al snel dat ze ze eerder moest afremmen. Die meiden hadden altijd bliksemsnel in de gaten dat er op kamp meer mogelijk was dan thuis of op school. En als ze het een beetje handig aanpakten zelfs veel meer.

Nou, en 'handig aanpakken' kun je wel aan meiden overlaten…

Sietske had soms bijna medelijden met de jongens. Bijna.

Sietske zag dat de jongens al snel wat over het kamp verdeeld werden. Dat was goed. Met veel mensen op een kluitje kun je veel minder goed zien wat er gebeurt en Sietske moest er toch niet aan denken dat ze veel zou missen. Met een hoofdbeweging stuurde ze haar beide secondanten ook op patrouille.

Vlakbij haar zag ze dat de kleine Henk door de wat jongere meiden van haar groep op een potje was gezet. Dat soort attributen sleepte Sietske allemaal mee. Je wist nooit hoe het in het spel te pas kwam. En nu zag je maar weer.

Henk zat met zijn duim in zijn mond en de meiden waren met zijn haren bezig. Op één na. Een schattig blond meisje met pijpekrullen – haar naam schoot haar even niet te binnen – lag op haar buikje voor Kees en hield nauwlettend in de gaten of er al wat uit dat slurfje kwam. Kees was helemaal rood en wist niet hoe hij kijken moest. Hij kon maar beter opschieten dacht Sietske, anders kreeg hij vast een luier om. Maar ja, het hielp ook vast niet mee dat het meisje met grote regelmaat even aan dat slurfje voelde en trok.

Even verderop zag Sietske Dirk met een zestal meisjes om zich heen. Een roodharig meisje van een jaar of tien trok hem geroutineerd af en net toen Sietske langs kwam kwam Dirk voor de eerste keer onder luid gejuich klaar.

De beide broertjes werden door een bazig meisje van een jaar of acht gedwongen elkaars plasser in de mond te nemen en eraan te likken. De vernedering was zo groot dat ze tranen met tuiten huilden en al snikkend deden wat hun werd opgedragen. Sietske had een goed oog voor detail en ze zag dan ook achter de jongens, een beetje verscholen in een tent één van de oudere meisjes met de hand tussen haar benen in de weer. Die had vast geen twee broertjes maar wel de fantasie gehad om dit eens te organiseren.

Midden in het kamp stond Arie te dansen. Het duurde even voordat Sietske aan zijn bewegingen zag dat hij verschrikkelijk nodig moest plassen maar dat kennelijk niet mocht. Een paar meiden zaten erom te gniffelen, anderen deden net of hij lucht was. Zijn piemel was helemaal stijf en zijn hand ging er steeds heen maar werd dan ook snel weer uit de buurt gebracht. Natuurlijk mocht hij niet aan zijn plasser komen maar het kostte hem duivels veel wilskracht om het ding niet toch te grijpen en af te knijpen. Sietske kon wel raden dat hier sprake was van een lose-lose-situatie. Of arme Arie pakte zijn plasser en kreeg straf of hij plaste alles onder en kreeg straf. Sietske stelde met voldoening vast dat de meiden geen enkele moeite hadden met het begrip 'discipline'. Niet dat ze dat verwacht had, maar de eenvoud en de snelheid van het plan waren bewonderenswaardig.

Ze kon er niet goed uitkomen wie daar het voortouw in had. Maar daar zou ze nog wel achter komen.

Maar dan Keesje met zijn lekkere piemeltje. De vijf meisjes waren kennelijk andere dingen aan het doen want ze waren nergens te bekennen. Wel was zijn zus bij hem en de allerjongste welp die mee was. Zes jaar was ze eigenlijk nog maar, maar omdat er twee zusjes mee waren had ze mee gemogen. Het leek erop dat – hoe heette ze ook weer, o ja – Carla dat kleine meisje een paar leuke dingetjes aan het leren was. Kees lag op zijn rug en de meisjes stonden elk aan een kant.

Sietske posteerde zich ongemerkt in de buurt en opende haar oren.

Niettemin kon ze in het begin niet verstaan waar die twee het over hadden. Totdat Carla ineens begon te schreeuwen: "Vuile viespeuk, zit jij onder mijn rokje te gluren? Wat denk je wel niet?"

Kees wendde veel te laat zijn ogen af en wist niet of hij nou rood of bleek moest worden. Kon hij er wat aan doen? Ze ging recht boven hem staan! Of hij nou wilde of niet, zijn blik werd gewoon steeds getrokken naar het rode onderbroekje van zijn zus. En hij vond meisjesonderbroekjes bekijken eigenlijk wel heel mooi en het mooist vond hij altijd de rode. Zoals die hij nu zag. Prachtig was die en hij was een beetje afgedwaald met zijn gedachten en nu… Hij kneep zijn ogen stijf dicht en durfde niet meer te kijken. Nergens naar.

Maar Carla blafte dat hij moest kijken. Toen hij dat deed stond het kleine meisje naast hem en hij kon er niets aan doen maar haar onderbroekje zag hij ook al. Een wit onderbroekje met kleine blauwe en lichtrode bloemetjes. En elastiek in de pijpjes. En het zat erg strak. Prachtig.

"Nou jaaaaaa, varken, nou bij haar ook nog maar eens. Zo'n klein meisje, schaam je je niet?"

Dat 'varken' had ze nog van haar zus, van Emmy. Dat had indruk op haar gemaakt. Ze vond het nogal een belediging en dus een heel mooi woord om tegen haar broer te gebruiken.

"Kom Saskia, we slaan een paar stappen over, even. We gaan niet met hem spelen, we gaan hem pijn doen. Dat heeft hij verdiend met zijn geniepige gegluur."

Ze knielde naast haar broer en beduidde het meisje hetzelfde te doen. En voordat Kees het in de gaten had had ze zijn zakje in een stevige greep. Emmy had haar daar al een paar dingen over geleerd. Over hoe mak als lammetjes als jongetjes worden als je ze daar vastpakt. Dat wond haar erg op.

"Kijk hier maar eens. Weet je wat daar in zit? Ja? En weet je misschien ook hoe lekker zeer je daar een jongetje kunt doen? Dat weet je ook al? Heb je dat ook al eens gedaan? Nee? Heel mooi. Dan mag je dat vandaag gaan doen bij dit viespeukje want die heeft wel wat straf verdiend.

Saskia vond het helemaal niet zo erg dat Kees onder haar rokje had gekeken. Maar hem straffen leek haar wel wat. Haar moeder was er nog niet zo voor dat ze dat deed bij jongens, broers had ze niet en buitenshuis legde ze het trouwens toch altijd af tegen de grotere meiden. Die pikten altijd de leukste dingen in.

"OK. Kees, dit krijg je van dat vieze gegluur. Je krijgt straf. Op dit moment niet van mij. Dat komt nog wel eens. Maar van dit lieve kleine meisje. Je meende zo raar met haar te kunnen doen. Nou, dat zal ze je dan nu leren. Kom wat dichterbij Saskia. Ja, zo. Nou moet je een stevige vuist maken. Heel stevig. Juist, goed zo. Nou, stomp hem nu maar zo hard je kunt tegen zijn balletjes."

Sietske was nu al drijfnat van dit tafereel. Wat die meisjes met die jongen aan het uitspoken waren! Wat ze kónden uitspoken!!

Met een heel serieus gezicht deed Saskia haar armpje naar achter en liet toen haar vuistje precies tussen zijn balletjes terecht komen. De plek was goed, maar de slagkracht leek nergens op. Zoals meisjes ballen gooien zo sloeg Saskia.

Niettemin deed het Kees al behoorlijk pijn. Hij kromp in elkaar en trachtte zijn balletjes in zijn handen te krijgen.

"Niks ervan. Blijf van je piemel af, vies jongetje."

Ergens was Kees heel verbaasd over wat ze allemaal tegen hem zei. Zijn kleine zusje. Maar zijn verzet was ernstig tanend.

"OK Sas, mooie poging. Maar dat moet wat harder. Let op, ik zal het voordoen."

En Kees kreeg een enorm vinnige mep op zijn balletjes. Hij schreeuwde het uit en pakte nu echt zijn tere delen vast. Althans, dat probeerde hij. Maar Carla's vingers klemden zijn zakje nog stevig vast en hij kreeg nu een serie slagen te verduren.

"Hier, hier, hier, hier. Dat zal je leren aan je piemeltje te zitten!"

"AAAAAAAAUUUUUWWWWW!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Die schreeuw trok de aandacht van wat meisjes in de omgeving. Altijd leuk, bestraffingen, dus ze kwamen er snel aan lopen.

"Nou jij weer, Sas! Hup, toe maar!"

Sas had goed opgelet en gaf Kees een paar flinke optaters. Wat hem nog harder liet schreeuwen natuurlijk. Hij kromp in elkaar van de pijn.

Sietske had ondertussen in haar schuilplaatsje nog een stapje achteruit gedaan. Ze hield het niet meer. Ze keek nog eens goed om zich heen en tilde toen haar rokje op en stak haar rechterhand in haar broekje. Het fraaie stukje lingerie was al aardig doorweekt. Natuurlijk mocht ze als vrouw doen wat ze wilde maar ze wilde niet dat de jongens haar zo zagen. De meiden eigenlijk ook niet want ze wilde haar aura van onaantastbaarheid niet kwijt. Sietske was altijd cool. Nou ja, niet altijd dus. Nu was ze heet als de hel. Oooooohhhh, wat voelde dat goed…

"We gaan het nog anders doen Sas. Kom eens naast me staan. Kees, op je knieën, benen uit elkaar. Kéés! Op je kníéën!!! Nu!"

Bibberend deed Kees wat hem gezegd werd. Met grote angstogen keek hij naar zijn zusje.

Maar die stond al snel achter hem.

"Mooi Sas. We maken zijn straf nog een beetje erger. Als hij ooit nog eens de neiging krijgt onder een rokje te kijken dan wil ik dat hij zich dit herinnert en zich wel twee keer bedenkt. Dus: schop hem voor zijn ballen. Spaar hem niet!"

Maar voordat Sas ook maar de kans had haar voet naar achteren te doen lag Kees al opgerold als een bal. Carla werd woest.

"Kees, omdat je mijn broertje bent zal ik je nog een kans geven. Pak die, zou ik je adviseren. Er zijn twee mogelijkheden. Of Saskia geeft je hier en nu vijf schoppen voor je balletjes. Of ik draag je voor voor de avondshow. Ik heb er veel van gehoord. Dan worden één of meer jongens eens lekker vernederd, getreiterd en gepijnigd voor het plezier van ons meiden. Met de nadruk op gepijnigd. Lijkt me een leuk feestje. Maar niet voor de jongens! Ik ga het niet verder voor je spellen. Kies!"

Gelukkig gaf ze hem even tijd om na te denken. Tenslotte kwam hij bevend overeind. De tranen gutsten over zijn gezicht en sidderend probeerde hij in de houding te komen.

"Opschieten!" Ze gaf hem een speels tikje tegen zijn balletje met het puntje van haar teen.

Daar rolde hij alweer van om. Niet te filmen. Of het ging om grenzenloze aanstellerij of het deed werkelijk enorme pijn. De laatste mogelijkheid gaf haar een ongelofelijk gevoel, maar ook besef van macht. Niet alleen voor wat haar broer betreft. Maar zo jong als ze was zag ze haarscherp voor zich hoe je iedereen met een piemel onder de duim moest krijgen. Ze moesten zich alles laten welgevallen. Nou, daar zou ze dan dankbaar gebruik van maken. Waar maar nodig en waar ze maar kon zou ze ballen gaan crushen. Ze kreeg er een heel wonderlijk gevoel van onderin haar buik. Een heel lekker gevoel eigenlijk wel.

Opnieuw kwam Kees overeind en uiteindelijk na een hoop gehannes zat hij zoals Carla het hebben wilde: kont goed omhoog, gezicht tegen de grond, knieën zover mogelijk uiteen.

"Ok snoes," zei ze tegen Saskia. "Hij is helemaal voor jou. Doe je best. Eerste keer?"

Het meisje knikte een beetje zenuwachtig. Carla dacht: je moest eens weten: voor mij ook.

Saskia zette zich achter Kees en dacht er aan de afstand te meten. Dat leverde haar een goedkeurend knikje van Carla op.

En snel als de bliksem haalde ze uit voor de eerste trap. Ongelofelijk wat een vinnigheid daar in zat.

Hij was ook precies raak. Niet met de punt er tegenaan, want dan zwaait het zakje veel te veel mee en verliest de trap het meeste van z'n kracht. Nee, met de wreef van onderaf.

Voor Kees was het alsof zijn balletjes ontploften. Een verzengende pijn schoot door zijn lijf en hij schreeuwde voluit. Opnieuw ging hij op z'n zij en rolde zich op, zijn handen om z'n ballen geklemd.

Carla zag wel hoe dat binnenkwam. Ze had ook in de verste verte niet verwacht dat Saskia zo hard kon schoppen. Zo hard zóu schoppen ook. Mijn hemel…

Saskia was er zelf een beetje verbaasd van. De jongens bij voetbal waren ook altijd al zo verbaasd dat ze zo ver kon schoppen…

Toen Kees weer een beetje bij kwam zei Carla: "We gaan het een beetje anders doen. Saskia schopt zo hard dat we het bij twee laten. Overeind jij en in de houding. En Sas: deze mag nóg harder!"

Dat liet Saskia zich geen twee keer zeggen. Toen Kees weer eindelijk sidderend en huilend in de houding zat, zijn benen trillen van inspanning om ze uiteen te houden, haalde ze voor de tweede keer uit. Als het een corner was geweest was hij voorbij de goal gegaan.

Gelukkig voor Kees viel hij flauw.

Gelukkig voor Sietske kwam haar zinderende orgasme precies op het moment van die tweede schop. Eindeloze golven trokken door haar heen: het hield maar niet op leek het wel. Ze moest steun zoeken om overeind te blijven en raakte zelfs wat buiten adem. Zo zeg, zo was ze al in geen eeuwigheid klaargekomen. Héérlijk.

En op dat moment kwam er vanuit het midden van het kamp een luid gejuich. Te midden van een grote groep meiden stond Arie en de urine spoot uit hem. Zo krachtig dat het wel tegen de twee meter ver kwam. Sommige meisjes moesten een paar stapjes terug doen om niet vies te worden. Arie had een hoofd als een boei.

"Arie toch, wat doe je nu?" Zijn hoofdplaaggeest kwam quasi verrast naar hem toe lopen terwijl het laatste nog uit hem stroomde. Hij had zich nog nooit zo vernederd gevoeld.

"Je kunt toch niet zo maar van je af plassen, vies jongetje?" Ze gaf hem een venijnige tik op zijn piemel. "Foei toch. Raar ook toch dat die dingetjes jullie altijd weer in de problemen helpen. Nou ja, daar moeten we je natuurlijk voor straffen. Wat dacht je van een ouderwetse spanking? Ik zie het al, je bent dolenthousiast. Nou, loop maar met me mee dan."

En ze trok hem aan zijn piemel richting een stoel die voor één van de tenten stond.

"Meiden, we gaan het zo doen. Jullie vragen, ik doe. Jullie mogen zeggen wat ik met hem moet doen."

Dat leek de meiden wel wat.

Hoofdstuk negen
Veldtocht

Na de lunch kregen de meiden even de gelegenheid zich terug te trekken. Meiden hebben dan nu eenmaal even tijd nodig om de dingen te doen die meiden dan doen. Mannen hebben geen idee wat dat is, maar bij vrouwen zit die behoefte standaard ingeprogrammeerd. Een vrouw hoeft het een andere vrouw niet uit te leggen.

Tijdens etentjes noem je het fenomeen 'neus poederen' maar voor gelegenheden als deze is er geen naam. Toch bestond er duidelijk behoefte aan, want ze waren allemaal zo maar in hun tent verdwenen.

Sietske zag nog net vanuit een ooghoek hoe Vera één van de de jongens mee haar tent in trok. Waar de welpen vijf grotere tenten deelden – wat ze best gezellig vonden – hadden zowel Sietske als haar beide hulpen een eigen comfortabele tent. Deze spullen werden hier door een grote terreinwagen heengebracht dus op een beetje bagage hoefde je niet te kijken. Bovendien bleef afgezien van persoonlijke spullen alles ook hier. Over een paar weken waren ze er immers al weer en er kwam hier nooit iemand, dus waarom niet? En dan nog: ook om opzetten en uitpakken hoefden ze zich al niet te bekommeren. De jongens moesten tenslotte tussen alle pret door wel bezig gehouden worden.

Even vroeg Sietske zich af welke jongen het was geweest maar toen ze Frits bij de keukenspullen aan het werk zag, samen met de andere jongens in de gaten gehouden wordend door drie meiden die zich daar prima mee vermaakten (ze joegen de jongens op met felle meppen met rijzweepjes) wist ze zeker dat het Harm was.

Zo, dus een lekkere meid nam een jongetje van twaalf mee in haar tent, terwijl het enige dat daarvan officieel bekend was het feit was dat hij al kon spuiten. Sietske vroeg zich werkelijk af wat Vera met hem van plan was, maar bedacht toen dat het ook gewoon toeval kon zijn omdat hij nou net langs was gelopen. Bovendien: naarmate de meiden wat ouder werden verloren ze hun belangstelling voor die piemels bijna allemaal en vonden ze heel andere manieren om jongens en mannen te gebruiken. Voor vernedering bijvoorbeeld – altijd leuk – maar ook voor huishoudelijke klusjes. Of om hen lichamelijk te verwennen: ook een topper. Dat kon een voetmassage zijn of het lakken van hun teennagels. Whatever. Slechts zelden had het ook maar in de verte iets sexueels. En dat had nog twee voordelen ook. Zelf vonden die vrouwen alleen de aandacht vaak al meer dan voldoende, maar wat het extra leuk maakte was dat mannen natuurlijk de vrouwen het liefst sexueel dienden als ze dan toch moesten dienen. Als zelfs dat dan al niet mocht bereikte het frustratiepeil grote hoogten. Diep verlangen, sexuele frustratie en massieve vernedering brachten elke man uiteindelijk waar je hem als vrouw het liefste wilde hebben: onder je duim. Prima geregeld dus: hoe je dingen kunt bereiken op manieren die je nog leuk vindt ook.

Hihi, en als je dan al eens iets deed wat in de buurt kwam van sexualiteit dan was het helemaal hilarisch om het dan toch niet iets te laten zijn wat in de buurt kwam van zijn verlangens. Hoog in de top tien van dingen die je hem dan kon laten doen was het likken van je anus. Het moest voor sommigen even wennen maar de overgrote meerderheid van de vrouwen vond het heerlijk uiteindelijk. Omdat het fysiek heerlijk voelde maar ook omdat het psychologisch een afrodisiac was. Het was vernederend voor de man en – afhankelijk van wat de vrouw net gedaan had – niet zelden nog smerig ook.

Gelukkig voor heel wat mannen wisten veel vrouwen niet dat het voor mannen ongelofelijk geil kan zijn om dit te doen. Alleen degenen die de pech hadden ter plaatse klaar te komen liepen tegen de lamp. En moesten het dan bezuren ook want vrouwen houden er niet van als er dingen gebeuren die ze niet weten of – nog erger – die ze niet door hebben. Vrijwel niets maakt ze pissiger.

Maar – wist Sietske – dit alles lag bij jongens nog heel anders. Die zijn zelden kinky en worden al bleek van de gedachte dat ze de kont van een meisje zouden moeten likken.

Wel, misschien was dat het wel wat Vera van plan was en dan moest Sietske toegeven dat een leuk likkertje had uitgezocht. Hmmmm, misschien moest ze zelf ook even…

Dan kon ze daarna altijd Vera nog vragen of ze zich vermaakt had.

Zo rond twee uur in de middag werden er diverse activiteiten aangekondigd waarvoor de meiden zich konden aanmelden. Ze waren allemaal even leuk dus de boel was zo geregeld.

Carla meldde zich voor de 'expeditie' naar de Knekelplaats. Gelukkig was het overdag anders zou ze het niet gedurfd hebben. Ze had geen idee wat de Knekelplaats was maar wist wel wat knekels zijn en daarvan kreeg ze nu al kippenvel.

Paula zou het clubje leiden. Het was niet de grootste groep want er moest een eind gesjouwd worden, maar er zaten wel leuke meiden in: Ineke van 7 jaar, Frieda (van het clubje vriendinnen) van 9, Carla dus, ook 9, Jenny van 10, Joke, ook van 10 en tenslotte Jolanda van 12. Sluk voor stuk leuke enthousiaste meiden die er nog eens beeldig uitzagen in hun welpjesuniformpjes ook.

Ze kregen twee jongens mee. Kees en Dirk. Wat een geluk, hun favorieten.

De jongens kregen allebei een witte onderbroek aangetrokken waar hun piemel weer door de gulp uit getrokken werd. De meiden waren het erover eens dat dat nog bloter leek dan gewoon bloot zijn, want je vestigde zo de aandacht op het dingetje, dat je anders nauwelijks zou opvallen.

De jongens mochten ook schoenen aan.

Na controle van de grote rugzakken (die de jongens uiteraard te dragen kregen) om te kijken of ze op alles voorbereid waren gingen ze op pad.

Wat ze niet wisten was dat ze vrijwel direct al verkeerd liepen. Ze liepen naar het westen in plaats van het noorden, wat ze dachten, en zouden er nog achter komen dat hoe vroeger in de route je zo'n fout maakt hoe groter de effecten er van zijn.

Hoe ver ze hier ook van de bewoonde wereld waren, het was toch wel de bedoeling dat ze op het grondgebied van de Vrouwengemeenschap bleven. Dat gebied was erg groot, maar dat kan ook in een land met veel ruimte. Het bevatte naast hun nederzetting natuur in alle soorten en maten. Bossen, bergen, water, wat al niet. Meer dan genoeg ruimte voor iedereen. Geen enkele reden dus om het gebied te verlaten en het risico te lopen op ongewenste wijze in aanraking te komen met mensen van buiten. Niet dat de Vrouwen niet in hun recht stonden maar je kreeg er maar praatjes van en daarna aandacht en dat laatste konden ze missen als kiespijn. Aandacht trok maar verkeerde mensen: mensen die het niet snapten, mensen die er slecht mee om gingen. De Gemeenschap was prima zoals die was: een select gezelschap dat er zelf voor gekozen had en voor geselecteerd was.

Naar het noorden toe hadden ze nog wel ruim honderd kilometer vooruit gekund maar naar het westen was dat veel minder. Hooguit vijftien kilometer. Op zich nog wel genoeg voor een wandelend en kwekkend clubje meiden, maar de marge was klein en die marge was ook ingesteld omdat er uiteraard geen hek rond hun terrein stond en het dus zou kunnen voorkomen dat mensen van buiten op hun grond terecht kwamen. Ook dat was niet waarschijnlijk, want de kleinst begaanbare weggetjes stopten voor de buitenwereld zeer ruim voor de 'grens' en dat was overal omdat het terrein daar moeilijk begaanbaar was. Dus ja, het kon, maar het was zoals gezegd niet erg waarschijnlijk.

Maar ja, volgens de wetten van Murphy is het dan vrijwel onontkoombaar dat het zal gebeuren…

***

"Meiden, als jullie nu even lekker gaan zitten en wat te drinken nemen… Ik moet even plassen. Dirk, kom hier! Ga daar op de grond liggen. Kees, andere kant op kijken."

Beide jongens deden gedwee wat Paula zei. Dirk had geen idee wat Paula met hem wilde en de meiden hadden dat ook niet.

Tot hun verbijstering commandeerde Paula Dirk zijn ogen dicht te houden en daarna trok ze haar onderbroekje uit en ging vlak naast hem zitten plassen. Zo voor het oog van de andere meiden, maar dat is niet veel bijzonders in de meidenwereld. Al vroegen de jongere meiden zich wel af waarom Paula helemaal geen haar op haar plassertje had. Dat was iets waar ze naar uitkeken, wat ze ook graag zo snel mogelijk verwachtten, maar kon het ook zo lang duren als bij Paula?

Wie er over nadacht zou het beslist grappig vinden: meiden die werkelijk alles van piemels weten, er dagelijks vele zien, maar slecht zijn geïnformeerd over de ontwikkeling van hun eigen sexe…

Dirk hoorde wat er vlak naast hem gebeurde maar kon zijn oren niet geloven.

Toen ze klaar was herhaalde Paula nog eens dat hij zijn ogen dicht moest houden, schoof een half metertje op en hurkte precies boven het gezicht van Dirk.

"Lik me schoon."

Dat veroorzaakte nogal wat commotie. De meiden sprongen overeind en uitten kreten van afschuw, maar ook Dirk bleef niet stil. Hij begon te kokhalzen, zelfs al had hij nog niets aangeraakt. Gelukkig voor hem knijpt iemand die kokhalst doorgaans de ogen dicht dus werd hij niet gesnapt op kijken.

"Stel je niet aan meiden. Dit is heel gewoon. Ik wil wedden dat jullie moeder het regelmatig doet. Het is namelijk lekker vernederend, het is het optimale dienen en het is nog eens lekker ook. Ik kan het jullie aanbevelen."

Hier en daar verscheen een frons en werd er nagedacht. Ondertussen pakte Paula de linker tepel van Dirk tussen haar vrij lange nagels (voor een padvindster dan) en draaide die gemeen zover ze kon om.

"En jij doet wat je gezegd wordt. NU!!"

Dat moest ze nog twee keer herhalen voordat Dirk heel voorzichtig zijn tong uitstak en contact maakte met haar lichaam. Het was in haar lies en daar was geen druppeltje te bekennen, maar vooruit, hij zag immers ook niks.

"Drie centimeter naar links. Daar ja. En nu van beneden naar boven, met lange halen," zei ze, zonder ook maar een spoortje van consideratie.

Paula huiverde van geile verwachting en de meiden keken ademloos toe.

Maar Dirk deed het geen seconde naar Paula's zin. Hij bleef maar kokhalzen, tot bijna brakens toe soms, en slaagde er niet alleen niet in ook maar één druppeltje op te likken maar aan het eigenlijke hoofddoel van haar opdracht, het likken van haar kutje, kwam hij al helemaal niet toe. Hij leidde haar alleen maar af. Hij stond haar tegen in plaats van dat hij haar stimuleerde.

Ze stond dan ook al snel op, trok haar broekje weer aan en gaf de jongen een venijnige kick in zijn ribben. Ze besefte dat dingen die ze op grond van eerdere ervaringen als vanzelfsprekend beschouwde dat misschien wel helemaal niet waren. Dat je voor zoiets simpels als dit misschien toch vaardigheden nodig had en misschien ook wel ervaring.

Even richtte ze haar blik op Kees maar die viel dan natuurlijk al helemaal af. Wat zou zo'n jongetje…? Hij zag al bleek om de neus om wat hij net alleen nog maar gehoord had!

Nou ja, jammer dan. Dan vanavond maar weer een 69je met Vera. Die kon lekker likken en had ook nog eens het smakelijkste kutje dat Paula ooit geproefd had. Maar ja er viel met Vera weinig te vernederen en te kwellen natuurlijk en dat was het nou juist wat ze zo aangenaam vond.

Ze namen de gelegenheid te baat om even wat te eten, te drinken en te rusten. De meisjes plasten allemaal even achter de bosjes, de jongens werd opgedragen in het volle zicht hun blaas te legen. Met de handen op de rug, dat was altijd wel een grappig gezicht. De piemels kwamen dan wat omhoog van de aandacht en het was eigenlijk best wel een beetje een geil gezicht een jongen te zien die zo ongegeneerd van zich af plaste. Hoewel… ongegeneerd? Hihi.

Maar zo na een kwartiertje gingen ze toch weer. Het was mooi weer, niet te warm, ze hadden lekker veel te kwebbelen en bovendien twee jongens bij zich om alles te dragen en zo af en toe even te pesten. Het leven kon toch beslist mooi zijn.

Tegen een uur of vier kwamen ze in de buurt van de Knekelplaats. Tenminste, dat wist Paula toch wel bijna zeker. Al had ze wel wat moeite met oriënteren. Het zag er net niet helemaal uit als wel zou moeten. Ze was hier vaker geweest maar het leek wel alsof dat niet zo was.

Ze keek nog eens op de kaart en Jenny, Joke en Jolanda kwamen bij haar staan en keken mee. Je bent ouder en hebt verantwoordelijkheidsbesef of je hebt het niet.

Ineke had er wat minder last van. Ze liep naar Kees en begon aan zijn slurfje te friemelen terwijl haar blik wazig werd en ze begon te duimen. Lekker vond ze dat. Vroeger gebruikte ze daarvoor een lap maar een piemeltje was eigenlijk veel lekkerder. Behalve dan natuurlijk die waar ze het velletje af gesneden hadden. Het was haar echt een volslagen raadsel waarom iemand dat zou doen.

Plots klonk van achter de struiken: "Hé, hoi, zijn jullie ook verdwaald?" Een meisje van een jaar of elf werd zichtbaar, net als zij in scouting-kleding. "Het hoort natuurlijk niet voor een scout he, maar wij… Wat doe jij nou!!??" Haar verbijsterde blik was gericht op Ineke en wat die aan het doen was. Ze sloeg haar hand voor de hond maar kreeg nog grotere ogen toen ze Dirk in het oog kreeg met zijn piemel uit zijn onderbroek. Daar kon ze haar ogen ook niet meer van los rukken.

Paula besefte dat ze een probleem had, een veiligheidprobleem. Hoe dit meisje hier kwam wist ze niet, maar gelukkig was ze alleen. Ze zou een aanvaardbare verklaring moeten vinden voor wat het meisje zag en haar dan zo gauw mogelijk weer buiten het Grondgebied moeten zien te krijgen.

Maar nog terwijl ze dat bedacht werden haar problemen vele malen groter. Er kwamen nog drie meiden van achter de struiken en daarachter liep hun Leidster. Ongeveer van Paula's lseeftijd, fraai om te zien maar het leek haar niet het meest benaderbare staflid uit scoutingland. Tsjonge zeg, wat een IJskonijn.

Al heel snel zagen de nieuwkomers wat hun verkenster ook al had gezien en alle monden, inclusief die van miss IJsberg, zakten onnozel ver open.

Paula kon niets anders doen dan rustig afwachten tot de eerste opwinding gezakt was. Maar dan nog, ook daarna had ze geen idee wat ze hier mee aan moest. Nog daargelaten dat ze erg veel moeite had met glashard liegen. Ze had vele ondeugden, maar oneerlijkheid was iets waar ze absoluut niet tegen kon.

"Hoe…" was alles wat het IJskonijn tenslotte uit kon brengen.

Paula nam een besluit. "Luister meiden, let goed op. Ik heb van mijn moeder geleerd niet te liegen dus dat ga ik ook niet doen. Daar staat tegenover dat er ook veel is dat ik jullie niet kan en mag vertellen. Mijn verhaal zal daarom beperkt zijn en dat ook blijven. Ik ga niet meer vertellen dan wat ik zo meteen zal vertellen. Daar zullen jullie het mee moeten doen. Is dat akkoord?"

Ze wachtte tot iedereen had geknikt.

"OK. Wij maken deel uit van een gemeenschap waarin vrouwen het voor het zeggen hebben en mannen slechts hun werktuigen en hun speelgoed zijn. Elke vrouw, tot het kleinste meisje aan toe, mag met elke man en jongen doen waar zij zin in heeft. Uiteraard moet ze hem niet schaden, in de ruimste zin van het woord. Wij zijn niet ver van hier op kamp. De groep is groter dan dit groepje alleen. Waar wij vandaan komen doet er niet toe. We raden jullie ook niet aan te proberen ons op te zoeken. Wel, vanmiddag zijn wij met een wandeltocht bezig en voor het zware werk en voor wat pretjes hebben we deze twee speeltjes bij ons." En ze wees op Kees en Dirk.

Alle monden hingen nog steeds open en alle ogen waren gericht op die twee witte onderbroeken met de eruit hangende piemels. Hoewel, die van Dirk hing niet. Die stak fier en rood en kloppend vooruit.

De jongste van het clubje vond het eerst haar mond terug. "Betekent dat dat wij er ook aan mogen komen?"

"Officieel moeten daar eerst een aantal dingen voor gebeuren maar dat kan hier niet zo maar en ik zal het jullie dus ook niet aan doen daarom te zeggen dat het voor jullie taboe is. Alleen is het wel zo dat je moet begrijpen dat dit eenmalig is en slechts zo lang we hier bij elkaar zijn. Als onze wegen weer scheiden doen jullie er het beste aan te vergeten dat dit ooit is gebeurd. Ja, je mag er wel van nagenieten natuurlijk, maar denk niet over manieren om het te herhalen want die zijn er niet. Als jullie dat allemaal snappen is het antwoord dus: ja, ga vooral jullie gang." Paula deed een symbolisch stapje terug.

Dat hoef je meisjes die nog nooit een blote jongen van hun leeftijd of ouder hebben gezien laat staan hebben betast niet nog eens te zeggen. Alle meiden stapten naar voren en begonnen de verkenningstocht met hun handen. Borsten, tepels, buiken alles werd bevoeld. De onderbroeken gingen al snel uit en ook de billen en zeker de piemels werden bevoeld en gekeurd. Het IJskonijn beperkte zich tot Dirk uiteraard en legde ook een groot beslag op diens piemel. Maar ach, dat snapte iedereen wel.

Een terugblik

"Dag mam, ik ben thuis!" En met een ferme boog verdween de tas van Kees in een hoekje van de hal.

Zijn moeder kwam uit de keuken en gaf hem een zoen op zijn hoofd. Ze hield van al haar kinderen, uiteraard, maar jongens konden zo lief zijn, zeker als ze nog niet met hun piemel dachten. En was ze hier maar jaren eerder heen gegaan, dan zouden haar kinderen hier helemaal gevormd zijn. Nu moest het allemaal nog gebeuren en ze kon niet wachten tot de aanpak zijn ongetwijfeld grote gedragsverbeteringen te zien zou geven. Het meest nog bij Willem natuurlijk, maar zeker ook bij Kees. Dat werd vast een model-man. En haar meiden zouden weten hoe ze de mannen moesten beheersen, wat altijd en overal een grote vaardigheid zou zijn.

"Was het leuk op school?"

"Nee mam, echt niet, het is daar heel erg. Ze zitten de hele dag aan me en ik kan zelfs niet eens rustig plassen. Het is afschuwelijk. Wanneer gaan we weer terug?"

Ze aaide hem door zijn blonde bos haar en keek diep in zijn onschuldige, vaalblauwe ogen.

"We gaan niet terug Kees. Je zult er aan moeten wennen. En geloof me, het zal sneller wennen dan je denkt. Omdat jij er aan went, maar ook omdat de nieuwigheid van jou af zal gaan en de meisjes snel een nieuw speeltje zullen vinden. Kom maar knul, dan gaan we thee drinken."

En dat deden ze samen, heel gezellig, moeder en zoon, totdat de bel ging.

Ingrid stond toch al dus ging ze ook maar open doen.

Op de stoep stonden vijf meisjes. Niet helemaal van Kees' leeftijd, hoewel Kees altijd jonger leek dan hij was. Niemand schatte hem op 11, bijna 12 jaar. Maar hij was dan ook een schriel mannetje, een beetje achter in de ontwikkeling ook. Tot nu toe was dat laatste niet zo opgevallen, maar nu iedereen die dat wilde zijn piemeltje kon bekijken was het veel duidelijker. Het was nog een echt jongetjes-plassertje, dat wel altijd wat fier vooruit stak. Hij was tenslotte een aardje naar zijn vaartje. Die zat ook altijd aan zijn piemel, als hij hem tenminste niet in de één of andere slet had gestoken.

Deze meisjes leken haar ergens tussen de acht en de tien jaar oud, met eventuele uitschieters naar boven en beneden. Eén kende ze, die woonde hiernaast.

"Zo meiden, wat komen jullie doen? Wie zijn jullie? Jou ken ik, jij woont hiernaast, maar wie zijn je prachtige vriendinnen?"

Dat laatste liet de meiden behoorlijk glimmen.

"Dat klopt mevrouw, ik ben Anneke van hiernaast. Dit zijn Fiona, Frieda, Kelly en Sabine. Mijn hartsvriendinnen. Ik vertelde ze dat we een leuk buurjongetje hadden gekregen en die wilden ze wel eens bekijken."

"O dat treft, meiden. Kees is net thuis van school. KEES!! Kom even, deze meisjes willen met je spelen."

Kees kwam niet, dus ze zei de meisjes even te wachten en ging hem zoeken. Ze vond hem weggekropen achter de koelkast, helemaal bibberend met de tranen biggelend over zijn wangen.

"Mam, alsjeblieft, help me…"

"Kees, dat kan ik niet doen, dat mag ik niet doen en ik zal het niet doen. Deze meisjes komen vragen wat ze mogen vragen. Toe knul, het is net als met in koud water springen. Even naar, maar het went snel. Vooruit, ik wil niet boos op je worden. Kom mee."

En ze trok hem achter de koelkast vandaan en richting de hal.

De gezichten van de meiden lichtten op toen ze Kees zagen. Inderdaad een schatje. Hoe klein leek hij wel niet en dan die bos haar en die bange ogen. Heerlijk.

"Mogen we met hem spelen mevrouw? We brengen hem voor etenstijd terug."

"Wat zijn jullie keurige en verantwoordelijke meiden. Natuurlijk mag dat. Wij eten om een uur of half zeven."

Al bij het woord 'natuurlijk' waren drie meiden op Kees afgelopen en begonnen hem uit te kleden. Zo natuurlijk alsof het gewoonste zaak van de wereld was. Dat was het hier natuurlijk ook, maar zelfs Ingrid moest even wennen aan de routine die deze jonge meisjes lieten zien. Ze voelden zich helemaal op hun gemak bij het vernederen van dit jongetje, zelfs waar zijn moeder bij was. Ingrid voelde in haar buik het één en ander bewegen. Een beetje van jaloezie, een beetje van genoegen. Ja, ze merkte zelfs dat ze er wat nat van werd en het bezorgde haar niet eens een schuldgevoel dat dat gebeurde vanwege het uitkleden van haar zoontje door een groepje meisjes. Zijn ontreddering liet haar niet ingrijpen maar gaf haar vertedering en tegelijk het vertrouwen dat het zo goed voor hem was. Trots was ze eigenlijk, dat ze haar kinderen dit voorrecht gaf.

Voor Kees het wist waren zijn shirt, zijn broek, zijn schoenen en zijn sokken verdwenen en stond hij alleen nog maar in zijn lichtblauwe kleine-jongens-onderbroek. Zijn vooruit stekende plassertje stond er duidelijk in afgetekend.

Anneke kreeg het voorrecht die onderbroek uit te trekken. Dat deed ze zo dat het elastiek achter zijn piemel bleef haken, waardoor het dingetje extra geprikkeld werd en flink omhoog zwiepte toen de onderbroek verder naar beneden ging.

Dat vonden de meiden erg grappig. Het gaf een hoop gegiechel.

Eén voor één namen ze de gelegenheid te baat het plassertje goed te bekijken en te betasten. Ingrid zag al snel dat dit gehaaide tantes waren die heel goed wisten hoe ze de opwinding moesten opvoeren maar ook prima wisten wanneer je beter even kunt stoppen. Niet dat dat haar bij Kees al erg nodig leek maar dat wist ze eigenlijk ook nog helemaal niet. In die zin had ze haar zoontje nog nooit aangeraakt.

Kees stond helemaal te schudden en te snikken. Hij wist niet waar hij het zoeken moest. Vijf meiden die dit zo maar mochten doen van zijn moeder. En ze deed niks! En dan nog Anneke. Hij had vaak vanuit zijn kamer toegekeken hoe ze achter haar huis zwom en in de zon lag. Ze was erg mooi geweest en hij had er niet genoeg van kunnen krijgen. Haar prachtige bruine lijf in die kleine gele bikini van haar. Hij had zelfs zo af en toe met zijn plassertje moeten spelen. Waarom wist hij zelf ook niet, maar het had best lekker gevoeld. En nu, nu was hij het speelgoed in plaats van een buurjongen om mee te spelen. Verschrikkelijk toch?

Ingrid keek toe hoe Anneke Kees bij zijn plassertje pakte en hem meenam naar buiten.

"Dag mevrouw, tot straks," zei ze keurig.

"Dag mevrouw," zeiden de andere meiden.

Ingrid bleef kijken tot ze achter een heg verdwenen. Zelfs zij moest aan dat beeld even wennen, maar ze hield zich voor dat het allemaal voor Kees' bestwil was. Hmm, misschien moest ze even een lekker warm, geurig bad nemen. Dat gaf haar meteen de gelegenheid haar lekkerste plekje onder de stromende kraan te houden. Niets lekkerder dan dat. Ze was er nog niet helemaal aan toe een lekker jong knulletje te gaan zoeken en die als haar sexspeeltje te gaan gebruiken. Binnenkort, maar vanmiddag even nog niet.

En terwijl ze naar de badkamer liep tastte ze naar haar linker tepel. Haar gevoeligste. Het liet haar sappen nog meer stromen.

***

De meiden brachten Kees naar hun hol. Dat bevond zich in de kelder van een leegstaand gebouw. Waar dat gebouw voor was bedoeld wisten ze niet, maar ze wisten wel dat er voorlopig geen plannen mee waren en er eigenlijk nooit iemand kwam.

Het was diep weg en ze zouden niet snel gehoord worden. Ook hadden ze wat maatregelen genomen die er voor moesten zorgen dat ze het zouden horen als er iemand aankwam. Een paar dingen die vrijwel zeker om zouden vallen als je er niet goed langs liep en wat dichterbij het nodige gebroken glas, waar niemand onhoorbaar overheen zou kunnen lopen.

Op zich hadden ze niks te verbergen. Met Kees zouden ze ook geen dingen doen die niet mochten. Nou ja, haast niet. Maar ze hielden gewoon van hun privacy en niet van pottenkijkers. Ze wilden ongestoord kunnen doen waar ze zin in hadden en zich gedragen als hun inviel.

Ze hadden de kelder in de loop van de tijd gezellig ingericht met kussens en snuisterijen. Er stond zelfs een chemisch toilet in de hoek, dat Sabine had gejat van haar oom en tante. Maar die gingen toch nooit meer weg, dus ze zouden het ding niet missen.

De meiden lieten zich in de kussens vallen. Alleen Kees bleef staan, in het midden van de ruimte. Hij deed zijn best niet naar de onderbroekjes te kijken die zichtbaar werden omdat de meiden gemakkelijk waren gaan zitten, zonder verder ergens op te letten. Maar het viel niet mee, helemaal niet zelfs. Waar hij ook keek, overal keek hij een meisje tussen de benen. En dat was nou net zijn zwakke plek. Hij kon niet genoeg krijgen van al die mooie onderbroekjes die meisjes nu eenmaal dragen. Die ook zo strak zitten…

Zijn plassertje kwam dan ook in schokjes omhoog.

Het ontging Fiona niet. Ze volgde zijn blik en zag het rode onderbroekje van Sabine, scherp afgetekend onder haar spijkerrokje. En ze zag de onderbroekjes van de andere meiden. Je moest natuurlijk een jongen zijn om dat te zien, maar inderdaad, nu ze er zo eens op lette zaten al haar vriendinnen wijdbeens en lieten niets aan de verbeelding over.

"Hebben jullie wel door dat dit vieze jongetje onder jullie rokjes zit te gluren?" Ze slaagde er warempel in om wat verontwaardiging in die mededeling te leggen. Alsof dit niet heel goed uitkwam en eigenlijk ook wel was uitgelokt.

Iedereen vloog overeind en ging zitten zoals het hoort, maar iedereen zag ook de sporen van wat Kees bezig hield. Zijn piemeltje was erg stijf, dat was duidelijk.

"Is dat zo? Het is toch niet te geloven," Anneke kwam overeind en pakte een lineaal mee. "Maar eigenlijk wist ik al dat je een vies jongetje bent. Ik heb je wel naar me zien gluren hoor als ik in de tuin was," Ze keek hem streng aan.

Kees schrok zich een slag in de rondte. Hoe had ze dat gezien? Hij had haar niet één keer rond zien kijken. Zijn piemeltje begon snel in te zakken.

"Daar schrik je van he? Ja, dat kan ik zien. Handig toch, zo'n dingetje waaraan we kunnen zien wat er in je vunzige hersentjes omgaat. Hoe dom denk je dat meisjes zijn? Dat ze niet weten dat als ze een buurjongetje hebben ze zo af en toe een raam als achteruitkijkspiegel moeten gebruiken? Zeg eens eerlijk, zat je hier dan ook aan te friemelen?"

Heel even raakte ze het puntje van zijn plassertje aan. Ze bleef hem recht aankijken, ja hoefde ook helemaal niet naar beneden te kijken om te weten dat het wormpje door die aanraking weer omhoog kwam. Ze waren allemaal hetzelfde die jongens. Nu zouden de ontkenningen en de excuses komen. Alsof de excuses niet bewijzen dat de ontkenningen leugens zijn.

"Nee Anneke, echt, ik…, nee, dat deed ik niet. Auw!!!!"

Anneke had hem een ferme tik op zijn plassertje gegeven met haar lineaal.

"Hou op te liegen. Laat ons maar eens zien hoe je met je plassertje speelt. Vooruit! Of moet je er nog één?"

Kees kromp in elkaar. Dat kon toch niet? Hoe wist ze dat hij dat deed? Dat dat zo lekker was. Maar dat kon hij toch zeker niet hier en nu doen? Waar deze meiden bij waren? Nee toch zeker? Aaaaaaauuuuuuwwww!!!!!!

Anneke had hem twee petsen gegeven, precies op zijn puntje. Veel harder dan de eerste. Veel harder. Hij greep zijn piemeltje vast en wreef erover.

"Mooi ja, ik wist het wel. Laat maar zien."

Willem liet even los, maar greep zijn plasser meteen weer toen haar arm omhoog ging.

De andere meiden waren er giechelend bij komen staan. Twee omarmden elkaar, de anderen wachtten met ogen groot van spanning en opwinding op wat ze te zien zouden krijgen. Het bleef toch altijd leuk. Niet dat gefriemel aan dat dingetje, maar de ellende en de schaamte van het jongetje dat er aan vast zat. Heerlijk.

Willem kon gewoon niet geloven dat hem dit overkwam. Hij begon te huilen.

"Ja, snotter maar een eind weg, jij angsthaas. Ik wed dat je nog in je broek zou poepen ook. Maar je doet wat ik je zeg. Vooruit!"

Ze sprong een eind achteruit toen Kees de beheersing over zijn blaas verloor en wel twee meter van zich af plaste. Toen verloor hij ook de beheersing over zijn benen en zakte in elkaar. Hij plaste zichzelf helemaal onder.

"Viespeuk! Varken!! Kijk nou toch eens! Alles zit eronder. Bah!!!!"

Fiona pakte een emmer en verliet de ruimte. Een huis ietsje verderop had een buitenkraan. Die hadden ze al eerder nodig gehad. Ditzelfde zelfs was al eens eerder gebeurd.

Kelly nam Kees bij zijn oor en nam hem mee naar haar huis, dat nog het dichtste bij was. Waarschijnlijk zou er niemand thuis zijn, maar dan nog, de buitendouche was er ook nog.

Nadat hij uitbreid was afgespoeld en zichzelf had gewassen met een spons en zeep deed zij het laatste nog eens flink over met ingezeepte handen. Uiteraard kreeg zijn plassertje flinke aandacht. Dat bleef toch leuk, om daar aan te zitten.Ze had ook geen broertje om dat mee te doen. Dat was wel heel jammer. Al mocht ze van haar moeder wel heel vaak jongetjes mee naar huis brengen om mee te spelen. En die mochten ook best blijven slapen als ze dat graag wilde. Haar moeder moest altijd erg lachen als ze ze mee in bed nam zodat ze lekker aan hun piemeltje kon friemelen bij het in slaap vallen. Dat was des te leuker als ze ze eerst een glimpje had laten opvangen van haar billen bijvoorbeeld. Jongetjes waren wel heel stom eigenlijk, maar leuk speelgoed.

Ze probeerde het velletje van de voorkant terug te trekken maar dat ging niet bij Kees. Dus moest ze wel haar vinger er zoveel mogelijk in te zien prutsen. Dat vond Keesje niet leuk dus deed ze het nog eens extra en extra lang.

Ze merkte dat hij al lekker gevoelig werd.

Toen ze terug kwamen was het hol ook weer opgeruimd. Een vorige keur hadden ze bedacht dat het jongetje het wel op kon likken, maar dat was een nog grotere smeerboel geworden omdat hij al voor de eerste lik was begonnen te braken. En het ze zelf op laten dweilen duurde eindeloos en gebeurde nog eens niet goed ook. Nee, sommige dingen, hoe onaangenaam ook, kon je maar beter zelf doen.

"Zo" zei Anneke, "waar waren we gebleven? O ja, jij ging ons laten zien hoe je met je plassertje speelt. En nu snel!"

Kees had genoeg aan haar blik en nam zijn plassertje in zijn hand. Voorzichtig liet hij die door zijn vingers rollen, zoals hij het het liefste had.

"Hahahaha, zien jullie dat? Hij weet nog niet eens hoe het moet! Wat een stumper! Kom eens hier met dat dingetje, dan zal tante Anneke je tonen hoe je met je plassertje hoort te spelen."

De meiden hadden veel pret om dat 'tante Anneke'. Kees liet bedremmeld los en keek toe hoe Anneke zijn trotse bezit in haar kleine vingers pakte, een soort kokertje van haar vingers maakte en die op en neer begon te bewegen. Anneke moest zich inhouden om hem niet te vertellen waar dat een imitatie van was, maar ze had al vroeg geleerd dat je jongens niet wijzer moet maken dan noodzakelijk.

Kees moest toegeven dat het best lekker was maar dat kwam natuurlijk ook omdat het gebeurde met de vingers van Anneke.

Het duurde niet lang of Kees was zijn schaamte echt even vergeten. Hij stond met gesloten ogen en zijn heupen naar voren geduwd om de bewegingen maar optimaal te voelen. Zijn plassertje was nog nooit zo stijf geweest dacht hij en het had ook nog nooit zo lekker gevoeld. Hij kreunde van de heerllijke verrichtingen van Anneke's hand. Zijn plasser begon er helemaal van te tintelen. Maar wacht, nu moest ze stoppen, want hij moest ineens verschrikkelijk nodig plassen.

Hij probeerde weg te komen en keek met grote schrikogen naar Anneke. Maar die keek strak naar de piemel in haar hand want wat ze niet had verwacht leek toch te gaan gebeuren.

Ze voelde alles aan KeVerhaales verstrakken en toen met een diepe grom van hem kwam er beweging in de piemel. Die leek zich wel een paar keer samen te trekken. Zo voelde het althans.

Kees wist niet wat hem overkwam. Hij wist niet eens of het naar of lekker was, zo intens was het. Hij stond te trillen op zijn benen.

Er kwam niks uit, zag Anneke. Mooi, ook geen gesmeer dus.

"Zo Keesje, je bent net voor de eerste keer klaargekomen denk ik. Dat betekent dat je me nooit meer zult vergeten. Ik, Anneke, heb je je eerste orgasme geschonken."

Ze was wel tevreden met zichzelf, dat was duidelijk. Heerlijk vond ze het.

Kees liet zich op een kussen zakken en boog zijn hoofd.

"Mooi, dan direct maar even het volgende. Dit was dus wat jongens en mannen niet zelf mogen doen. Ik weet zeker dat al heel snel in je vieze jongenshersentjes het plannetje zal opkomen het nog eens te doen. Maar denk erom: niet zelf. Vraag het een meisje en doe wat ze zegt."

Kees begreep niet veel van wat er gezegd werd. Klaarkomen? Maar hij wist wel dat hij iets heel bijzonders had gevoeld. En dat dat nu al naar meer smaakte.

Hij tastte naar zijn piemel maar Frieda had dat aan zien komen en gaf hem een ferme pets over zijn vingers. Daarna kneep ze gemeen in zijn balletjes. Kees gilde het uit.

"Volgens mij heb jij niet genoeg aan een waarschuwing. Dan moet je maar voelen," En ze kneep nog eens. Kees krijste nu.

"Hij snapt het nu wel volgens mij," Kelly begon medelijden te krijgen. Handig bracht ze het gesprek op het padvinderskamp van morgen en overmorgen, waar ze allemaal naar toe gingen. Daar vonden de meiden allemaal wel iets van en al snel waren ze gezellig aan het kletsen. Maar Kees werd niet vergeten. Er speelde steeds wel één van de meiden met zijn plassertje. Hij stond, knielde of lag dan naast ze, al naar gelang van hem verlangd werd.

***

Keurig op tijd werd Kees weer thuis afgeleverd. Meiden doen dat nu eenmaal. Die weten dat zo'n kleine geste veel voordeel kan brengen.

"Mevrouw, ik heb een vraag. We hebben morgen en zondag een scoutingkamp. Een heleboel meiden en een akela, heel leuk. Maar zoals gebruikelijk mogen er een paar jongens mee, voor de pret, een stuk of acht, en wij hadden er nog niet één uitgezocht. Zou Kees met ons mee mogen?" Anneke liet haar liefste gezichtje zien. Als ze tijd had gehad had ze er een zedig jurkje bij aangetrokken en haar haar in vlechtjes gedaan. Als ze dan grote ogen opzette had nog nooit iemand haar iets geweigerd.

"Nou zeg, wat is me dat nou toch een leuk idee! Aardig van jullie, heel aardig. Kees heeft wel een verzetje verdiend. Hoor je dat Kees? Deze lieve meisjes willen je meenemen naar hun kamp! Zou je ze daar niet eens voor bedanken?"

Kees was het lekkere gevoel in zijn plasser al snel vergeten geweest toen hij weer naakt over straat werd meegenomen. Ze waren zelfs gestopt voor een paar hele kleine meisjes die even aan zijn plasser wilden voelen. Hij had van ellende niet geweten waar hij het zoeken moest.

En nu dan twee dagen mee naar dat kamp? Hij zag het zwerk al drijven. Hij zou geen moment rust krijgen. Misschien waren er zelfs wel heel nare meiden bij.

"Nou mam, ik voel me niet helemaal lekker. Misschien moet ik…" Zijn grote ogen vulden zich met tranen en hij keek zijn moeder smekend aan. Hij kon niet meer verder praten.

"Onzin zeg, je bent alleen een beetje zenuwachtig denk ik. Nee hoor, je gaat gewoon mee. Maar ik wil wel even met die akela bellen. Heeft iemand haar nummer?"

Vijf mobieltjes werden tevoorschijn gehaald. Sabine won.

Ingrid nam het nummer over en belde.

"Met wie zegt u? U bent akela en gaat morgen met een groep meiden op kamp? Juist ja. Nee, mijn naam is Ingrid Overbeek en ik bel omdat een paar van die meiden vragen of mijn zoontje mee mag en dan moet ik natuurlijk wel eerst weten… Nee, daar twijfelde ik op zich niet aan, ik check alleen even. U staat voor zijn welzijn in, dat is mooi. Ja, inderdaad, het is Anneke met haar vriendinnen, hoe weet u dat? Is dat zo? Wel heb ik ooit, dat is inderdaad erg doortastend, hihi. Ja, echt een clubje hoor. Nou, inderdaad, klopt. OK, mevrouw, ik weet genoeg, u kunt morgen mijn zoontje verwachten. Hij heet Kees en is vast de schrielste die er bij is. Elf, maar als je negen zegt word je ook geloofd. Hij huilt heel makkelijk, dus daar moet u zich niet teveel van aantrekken. Hoe laat moet hij waar zijn morgen? Zo vroeg? Allemensen, wat een gedoe. Nou ja, dat moet dan maar, hij heeft wel een fijn uitje verdiend. Prettig met u gesproken te hebben. Ja hoor, zal ik doen. Nee, komt in orde. Tot ziens!!"

"Zeven uur. Dat is toch geen tijd?" verzuchtte ze in zichzelf.

"Nou mevrouw, misschien weet ik wel een oplossing," Kelly herkende een kans als die zich voordeed en greep die. "Hij kan wel bij mij slapen. Mijn vader is toch altijd heel vroeg wakker, want die moet heel veel doen voordat hij naar zijn werk kan. Die brengt ons wel."

"Jullie zijn me toch werkelijk hele vriendelijke en doortastende meiden. Maar dan moet ik ook even met jouw moeder bellen, dat snap je."

"Natuurlijk mevrouw. Gebruikt u mijn telefoon maar even."

Ingrid pakte het toestel aan en voerde een kort gesprek. Ze merkte namelijk dat ze Kelly's moeder wel kende en die vertrouwde ze haar Kees wel toe.

Kees kon het allemaal niet meer geloven wat er gebeurde. Niet in de laatste plaats omdat er nog altijd aan zijn plassertje werd gefrunnikt. De meiden kregen er gewoon geen genoeg van.

Uiteraard hoefde Kees geen kleren mee. Het was mooi weer, dus dat was niet nodig. Een tandenborstel, dat was het enige. En een zoen en een bemoedigende knuffel van zijn moeder. "Toe maar, ga maar met dit aardige meisje mee. Alles is in orde. Ik ben er wel, ook al zie je me niet. Er zal je niets naars overkomen."

Dus ging hij weer bloot over straat, terwijl Kelly hem aan zijn plassertje vasthield. Het was nog wel een eind lopen, dus ze kwamen heel wat mensen tegen. Geen meisje daartussen liet de kans onbenut om hem te vernederen.

***

Kelly's moeder glimlachte toen ze haar dochter met weer een jongetje aan zag komen.

"Waar haal je ze toch steeds vandaan? Dit is wel een scharminkeltje, niet? Veel vlees zit er niet op en hij lijkt me ook klein. Wat is hij, een jaar of acht, negen? En dan dat plassertje. Aggut. Daar heb je jouw kleine handjes voor nodig om dat wurmpje vast te houden. Ik dacht toch dat het je om die piemeltjes ging. Daar frunnik je tenminste altijd aan. Wat moet je hier dan mee?"

"Mama! Hij is anders best lief hoor. En hij is leuk verlegen."

"Ja, daar ziet hij wel naar uit en daarin heb je gelijk. Het is het leukste als ze zich schamen. Kom eens hier jongen, laat me je eens bekijken."

Kelly duwde Kees in de richting van haar moeder en keek toe hoe die de jongen vastpakte en alle kanten opdraaide. Toen ze hem voorover boog om zijn kontje te bekijken begon hij te huilen.

"Nou, die is niet zo'n beetje verlegen zeg! Maar wacht eens, is dit er soms één van die nieuwe mensen? Ja? O, vandaaaaaar. Je bent er snel bij meisje. Kom jongen, bukken, ik wil even kijken of je wel schoon bent voordat ik je ergens laat zitten. Je bent tenslotte een jongetje."

Ze trok Kees' billen extra uit elkaar en ging met haar wijsvinger een paar keer over zijn sterretje. Ze zag de boel nog extra verkrampen. Hmmm, daar zou ze graag eens mee aan de slag gaan, maar nu niet, nu was hij van Kelly.

"OK, en dan je piemeltje. Omdraaien. Je bent er vast erg trots op, je bent tenslotte een jongetje, dus laat eens zien dat dingetje. Ochochoch, het is toch werkelijk bijna helemaal niks…"

Kelly keek toe hoe haar moeder dat lekkere piemeltje betastte en er naar hartelust aan trok. Mam vond dat ook leuk, dat wist ze.

"Hij steekt zo grappig naar voren," zei ze.

"Ja, dat is waar, dat doet ie," Haar moeder betastte zijn balletjes en probeerde eens of zijn velletje ook wat kon worden teruggetrokken, maar nee, dat ging niet. Jammer.

"Het is nog een echt plassertje hoor. Nog niet rijp om een piemeltje te mogen heten."

"Hij is anders wel klaargekomen hoor, vanmiddag."

Waar elke moeder ter wereld zou zijn geflipt bij die tekst verblikte Kelly's moeder geen moment.

"Is dat zo? Hmmmm. Hou oud ben je eigenlijk jongen?"

"Elf jaar mevrouw, bijna twaalf," slaagde Kees uit te brengen.

"Dat meen je toch zeker niet? Jongen, wat heb jij dan nog een hoop in te halen. Maar laat me nog eens kijken dan."

En ze begon hem af te trekken, net als Anneke had gedaan, maar dan lekkerder. Kees stribbelde niet meer tegen, want misschien kwam zo dat lekkere gevoel ook weer. Hij stak zijn piemeltje nog wat extra vooruit.

"Ja, dat vond je zeker wel lekker he? Kom maar hoor, geef hem maar aan mama. Er zit inderdaad leven in dat dingetje, dat voel ik."

Kelly's moeder zou het nooit volmondig toegeven, maar ze was dol op die kleine pielekes. Dat had ze altijd al geweten en ze had het zichzelf toegestaan vanaf de dag dat ze hier haar intrek nam. Er was ook niks verkeerds aan. Ze gaf die jongetjes een lekker gevoel. Als die haar nou moesten bevredigen zou het wat anders worden. O, ze fantaseerde er wel over om zo'n kleine tong de ware kunst van het bevredigen van een vrouw aan te leren maar voor de werkelijkheid vond ze dat toch een brug te ver. Buiten dat: hier waren ook regels. Weliswaar andere dan elders, maar ze waren er wel degelijk. Om het eufemistisch te stellen: echt streng verboden zou zoiets nog niet helemaal zijn, maar het werd bepaald niet aangemoedigd.

Maar ze vond het lekker, zo'n klein piemeltje in haar hand. Aan grote pikken zat een vent vast en daar had je maar gesodemieter mee. Zo'n jongetje vond het alleen maar lekker wat je deed, was je alleen maar dankbaar. En het waren gewoon lekkere dingetjes. Zo stonden ze, zo waren ze weer zo slap en klein als garnaaltjes. En voor je het wist waren ze er weer. Net zo makkelijk.

En dat hij nu een beetje in haar bloes zat te gluren vergaf ze hem in een zeldzame bui van vergevensgezindheid. Normaal zocht ze altijd wel een reden om te straffen maar nu even niet. Geen zin in. Straks misschien.

Kees wist niet wat hem overkwam. Dit was nog veel lekkerder dan wat Anneke had gedaan. Kwam dat omdat hij wist wat er kwam of kwam dat omdat Kelly's moeder gewoon heel goed wist hoe het moet? Hij wist het niet, net zoals hij ook niet wist hoe hij zijn plasser meer in haar hand kon duwen. Wat hij wel wist was dat die grote borsten waar hij nu naar keek hem erg opgewonden maakten. Hij kon ze zowat helemaal zien en wilde ze wel vastpakken maar zo gek was hij nou ook weer niet. Maar dat idee alleen al…

En plotseling was het daar weer, dat heerlijke gevoel, dat gevoel dat hij wel altijd zou willen hebben. Hij stond op zijn tenen om als het ware maar hoger bij de toppen van genot te komen. Golf na golf joeg door zijn lijfje, het hield maar niet op.

Kelly's moeder voelde het piemeltje pulseren en constateerde dat hij inderdaad nog niks produceerde. Als hij zo door ging zou dat niet lang meer duren, maar voorlopig had je hier dus een geval van pret zonder gesmeer. Wat kan een mens nog meer verlangen.

"Zozo, jongetje, het leek wel alsof je daar aan toe was. Als ik niet wist dat Anneke je net ook al had gestreeld zou ik niet beter weten. Ik wed dat het lekker was. Maar je zweet nu wel, dus Kelly, doe hem maar eens goed in bad. Vermaak je met hem. We eten met een uur."

En dat deed Kelly, zich vermaken. Kees' piemeltje was nog nooit zo schoon geweest en ook tussen zijn billen had ze uitgebreid geboend. Ze was helemaal opgewonden met hem meegelopen en ze kon niet wachten tot het water warm genoeg was. Heerlijk vond ze het, om dat dingetje aan te raken, vast te houden, ermee te doen wat ze maar wilde. Kees moest maar rustig staan en afwachten wat ze wilde doen. Geweldig vond ze het.

Haar moeder had even stiekem om het hoekje gekeken en moest zich bedwingen om zichzelf niet aan te raken toen ze Kelly met dat plassertje in de weer zag. Geweldig toch dat ze haar dat kon geven!

Uiteraard had Kelly gevoeld dat ze er was en geglimlacht toen haar moeder naar haar knipoogde. Ze had het piemeltje even tussen haar vingers laten wiebelen en daarna breed gegrijnsd.

***

Ze kwamen keurig op tijd de kamer weer in. Kelly had Kees natuurlijk aan zijn piemeltje vast en trok de jongen zo achter zich aan. Het gaf haar het gevoel dat hij van haar was. Haar persoonlijke speeltje. Hmmm, misschien moest het zo wel eens geregeld worden. Ze wist dat het kon.

Haar moeder zat al aan tafel met een tijdschrift over haar bord en een glas rode wijn aan haar lippen.

"Zo. Is hij goed schoon geworden? Kom eens hier jongen, laat me eens kijken."

Toen Kees lichtelijk bevend aarzelde bracht Kelly hem naar haar moeder.

"Toe joh, laat haar even kijken. Ze bijt niet hoor."

Haar moeder had Kees'piemeltje al weer vast en trok hem naar zich toe. Voor de vorm liep ze alle plekjes langs. Ze vermoedde dat haar dochter de meeste niet had gehad, behalve dan die paar tussen zijn benen, dus erg kritisch was ze maar niet.

Het viel overigens best mee, Kelly had zich aardig gewetensvol van haar taak gekweten, vooral ook toen ze in de gaten kreeg dat Kees het sowieso al vreselijk vond als een baby gewassen te worden.

"Mooi, nou ga maar gauw zitten. Op dat bankje daar, lekker naast elkaar. Prima, ja, zo. Ik zal jullie eten even opscheppen. Hoeveel wil je?"

Natuurlijk kon Kelly al snel weer niet van Keesje afblijven. De hele maaltijd frunnikte ze aan dat leuke dingetje, dat maar steeds rechtop bleef staan. Haar moeder zag het met veel plezier aan. Ze had ze zo neergezet dat ze het goed kon volgen en dat deed ze dan ook. Diep van binnen was ze zelfs ergens wat jaloers op Kelly. Ze had dit zelf ook zo graag gehad als meisje. Daarom wist ze ook zo goed wat Kelly leuk vond.

Kees kon er niet zo goed van eten en Kelly eigenlijk ook niet, maar dat gaf niet voor een keer.

***

Na de maaltijd hielpen de kinderen met opruimen en alles in de vaatwasser zetten. Dat blote jongetje ook, Hij leek aan die naaktheid al aardig te wennen. Hij liep tenminste ontspannen rond en trachtte zich niet meer te bedekken. Maar ja, dat was ongetwijfeld slechts zo zolang er niemand aan hem zat.

Tijd dus voor wat meer druk op de ketel.

"Kees, kom eens hier," zei Kelly's moeder streng toen ze weer terug waren in de kamer.

Het jongetje deed bedremmeld wat hem gezegd werd.

"Heb je me ook iets op te biechten over straks?"

Kees wist onmiddellijk wat ze bedoelde maar dorst het niet te zeggen. Verschrikkelijk dat ze het gemerkt had. Nog verschrikkelijker dat ze het nu zou gaan zeggen. Wat zou Kelly wel niet van hem denken?

"Ik zie aan je gezicht dat je wel weet waarover ik het heb. Zeg het hardop, dan zal ik nog wat genade hebben."

"Ik heb naar eeeh, nou, eeh…" Kees stond daar met een vuurrood hoofd.

"Nou?"

"Naar uw borsten gekeken mevrouw," Het kwam er fluisterzacht uit.

Vanuit zijn ooghoek zag Kees dat Kelly overeind sprong en een geschokt geluid maakte. Dat kwam nooit meer goed. Het was nog wel zo leuk geweest…

Hij kon niet weten dat het moeder en dochter geen zier interesseerde. Ze zochten slechts een gelegenheid om hem te straffen. Wat moet je anders doen, zo 's avonds? Naar sterren kijken, die op het ijs dansen? Toe nou even!

"Goed dat je het opbiecht jongen. Ik hoop dat je er van hebt genoten want het gaat je kosten. Maar omdat je zo eerlijk bent laat ik jou de keuze wie je zal straffen. Ik heb kracht en zal mijn straf moeten beperken. Kelly heeft niet zoveel kracht, maar zal dus meer mogen doen. Zeg het maar jongen. Wat wordt het? Snel en hard of meer maar zachter?"

"Ik wil naar m m m m m'n moeder…" Hij begon te huilen.

"O, die kan ik voor je bellen. Maar dan zal ik haar wel vragen de straf te verdubbelen en als ze hoort wat je hebt gedaan zal ze dat zeker doen. Kelly, geef me de telefoon maar even!"

"Nee!!!! Nee, niet doen. Ik zal doen wat u zegt. Echt! Ik kies Kelly," Hij hoopte op wat clementie van zijn vriendinnetje.

"Een uitstekende keus," Dat was het helemaal niet, wist ze. Kelly stond zich te verkneukelen. Natuurlijk vond ze Kees een leuk jongetje, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij niet op zijn kont moest hebben als hij stout was? Hoe moest je jongetjes anders opvoeden?

Kees moest over een stoel gaan liggen met zijn billen goed hoog.

"Omdat je voor het eerst bij ons bent zullen we het heel mild houden. Je krijgt er twintig. Gedraag je, blijf liggen en schreeuw niet te hard want anders komen er meer bij. Klaar?"

Die vraag was meer tot Kelly gericht maar ook Kees liet een trillend 'ja' horen. Hij was bang, erg bang. Hij was nog nooit geslagen en nu werd hij moederziel alleen door de moeder van zijn vriendinnetje geslagen. Ja, erger nog, door het vriendinnetje zelf. Wat een ramp!

En dan had hij nog niet eens gezien dat Kelly de cane wat soepel aan het buigen was. En ook wist hij niet wat een vreselijk instrument dat is.

SWOESJJJJ!!!!

Kelly was ervaren en wat meer was: ze genoot van het teisteren van billetjes van jongetjes. Haar eerste slag was perfect. Midden over die witte billen.

Kees krijste en sprong een eind omhoog. Hij greep zijn billen vast en probeerde tevergeefs de pijn wat te verzachten.

"Denk aan wat ik gezegd heb!" Kelly's moeder klonk ijskoud. "En doe die handen weg anders slaan we eerst over je vingers en daarna nog eens over je billen. Kies maar." Het duurde even maar uiteindelijk kon Kees gehoorzamen.

SWOESJJ!!!!

"Aaaaauuuuwwww!" Een lange kreun, ingehouden, vol smart en pijn.

En zo gaf Kelly hem nog achttien klappen. Perfect verdeeld over zijn billen. Geen stukje huid was twee keer geraakt. Hij vond dat nog het ergste maar wist niet dat Kelly zich daarmee nogal barmhartig toonde. De huid gaat al snel stuk van een cane en dan praat je over nog heel andere pijn.

Toen ze klaar was zette Kelly de cane netjes in de hoek van de kamer en hielp Kees overeind.

"Nou is het goed, nu heb je geboet, het is klaar. Kom maar, dan zal ik er wat koele zalf op smeren."

Kelly's moeder schudde haar hoofd bij zoveel doortraptheid. Ze wist dat Kelly net zo nat zou zijn geweest als zij nu, als ze dat al gekund had.

***

De kinderen mochten nog even met wat drinken en lekkers tv kijken. Ze lagen op hun buik er voor, alsof er niets gebeurd was. Zo gaat dat bij kinderen, maar het blijft wonderlijk.

Toen het bedtijd was waste Kelly Kees opnieuw en hielp hem met plassen. Kelly's moeder kwam nog even kijken en ze kregen allebei een zoen. Kees moest erg huilen van alle spanning en moeder en dochter hadden veel moeite om hem weer rustig te krijgen. Maar dat kwam misschien ook omdat Kelly nog steeds maar niet van zijn harde plassertje af kon blijven.

Kees mocht bij Kelly in bed en ze stopte hem er eerst in. Daarna ging ze nog even naar de badkamer en had zogenaamd niet door dat ze Kees een blik op haar blote spleetje gunde. Ze wist wel dat dat niet mocht maar eigenlijk was ze Kees wel lief gaan vinden. Hij was netjes, onschuldig en gehoorzaam. Ze zag wel wat in hem al zou ze niet kunnen uitleggen wat precies.

Maar die blik op haar kutje maakte zijn plassertje wel extra hard en dat was een voordeel. Dus met een genietende zucht gleed ze naast hem in bed en nam dat lekkere dingetje nog maar eens in haar hand. Heerlijk. Ze zou er haast zelf wel één willen, maar dan ook weer niet want ze wilde geen jongetje zijn. Sowieso niet en hier al zeker niet. Maar zo'n piemeltje zou haar soms wel wat lijken.

"Kelly?"

"Ja?"

"Wil je met mijn piemeltje spelen zoals Anneke deed? En je moeder?"

Hij bloosde er warempel bij, de lieverd.

"Dat vond je wel lekker he? Kom maar eens even lekker bij me liggen…"

Zelfs een meisje wil niet altijd plagen.

"Mama, mag ik masturberen? Mijn plasser is steeds zo hard dat het bijna pijn doet."

Jacob stond in de gang en keek de kamer in. Hij was bloot, zoals het hoort, en had zijn handen keurig op zijn rug.

Eva had niet gedacht dat ze haar veertien-jarige zoon nog eens zo ver zou krijgen. Hij masturbeerde heel veel, dat wist ze al lang, maar verzette zich hevig tegen elke bemoeienis ermee. Ze had van alles geprobeerd. Slaag, binnenhouden, computer afpakken. Niets hielp. Op een gegeven moment was ze zelfs bang geweest dat hij hij zich tegen haar zou keren, dat hij misschien zelfs gewelddadig zou worden. Ze had niet meer geweten wat ze moest doen. Zo kon hij hier niet wonen. Zo kon ook zij hier niet meer wonen. Terwijl het toch zoveel goeds voor hen inhield.

Maar toen kwam de reddende engel. In de vorm van haar buurvrouw, Kate, moeder van vier voorbeeldige zoons. Die zei: stuur hem maar eens langs.

Eva wist niet wat Kate had gedaan, dat wilde ze ook niet zeggen, maar Jacob was veranderd. Hij gaf zijn verzet op, trok zoals het hoort zijn kleren uit als hij thuiskwam en liet zelfs toe dat ze hem aanraakte. Maar toezicht op masturberen was toch nog wel een brug te ver.

Kate had toen gezegd hem elke dag om een uur of zeven even langs te sturen en dat had ze gedaan. Daar had Kate wel wat van verteld. Ze had Jacob elke keer heerlijk afgetrokken, hem zo lerend dat een vrouwenhand dat veel fijner doet. Dat samen fijner is.

Dat had enkele weken geduurd en op een dag ging hij niet meer. Dat mocht niet meer zei hij. Meer wilde hij ook niet zeggen.

Ze vond er geen sporen van dat hij masturbeerde, maar wat er dan wel gebeurde wist ze niet.

Tot vandaag. Vandaag leerde ze dat Kate hem had geleerd dat masturberen best mag, mits je het even vriendelijk vraagt. Ze was uitzinnig van vreugde.

"O lieverd, wat netjes dat je dat vraagt. Natuurlijk mag dat…"

Wat Jacob niet wist was dat Kate op de bank zat en met zijn moeder over hem aan het praten was geweest. Kate's glimlach was zeer tevreden en ze gaf Eva een knipoog.

Die was ook bedoeld voor Ciska, haar nichtje dat bij haar logeerde en gister was aangekomen. Ciska kwam uit de gewone wereld en was erg verbaasd geweest over haar blote neven. Maar als je al twaalf bent kun je natuurlijk al heel goed doen alsof je het allemaal heel gewoon vindt. Het was gisteravond bij kijken gebleven. Er was nog tijd genoeg.

Kate wees Eva met haar ogen op Ciska. Eva trok even haar wenkbrauwen op en dacht toen even na.

"Lieve schat, ik weet dat je bij Kate hebt geleerd dat het fijner is als je je sexualiteit deelt. Je zou dus nu gewoon kunnen gaan masturberen, maar ik heb eigenlijk een beter idee…"

Een gewaagd voorstel, maar ze had nu a gezegd.

"Kijk, dat had je natuurlijk niet gezien maar Kate zit hier op de bank. Dat vind je natuurlijk niet erg want Kate weet alles van je. Precies. Maar Kate heeft haar nichtje Ciska bij zich. Ik zou het nu heel fijn vinden als jij Ciska ging laten zien hoe je masturbeert en misschien Ciska leert hoe ze het bij jou kan doen. Wat vind je daarvan lieverd?"

Jacob was wat naar voren gekomen en had om de hoek gekeken. Daar stond ze. Een nog vrij klein meisje, duidelijk een paar jaar jonger dan hij. Er zat nog niet veel vorm aan al was dat door de ruime bloes en het plooirokje niet helemaal duidelijk te zien. Ze had donkerbruin lang haar en stond kaarsrecht op, haar donkere ogen strak op hem gericht. Ze gaf hem wat kriebels in zijn buik. Hij had moeite zijn ogen niet neer te slaan en tegelijk vond hij het fijn dat ze naar hem keek.

"A…a… als zij dat ook wil…"

"Ik denk het wel, niet Ciska?"

Het meisje keek Eva even aan en zei: "Het is goed. Wilt u dat we hier blijven of gaan we naar zijn kamer?"

Eva en Kate keken elkaar even aan en zeiden tegelijk: "Dat is wel een goed idee. Blijf maar hier."

Ciska liep naar een eettafelstoel en ging er op zitten alsof ze nog nooit anders gedaan had.

"Laat maar eens zien dan, hoe je met je plasser speelt." En ze deed haar armen over elkaar.

Jacob ging wat schaapachtig voor haar staan en nam zijn piemel in zijn hand. Het was heel anders dan met Kate, die hem dit ook wel had laten doen, maar ergens – ja het was wat stom om zo te zeggen – was hij ook heel vereerd dat Ciska naar hem wilde kijken.

En dus begon hij enthousiast voor het meisje te masturberen. Het was maar goed dat hij niet zag dat de beide vrouwen applaus-gebaren maakten.

Ciska zag dat wel en nam zich voor later eens goed te informeren over wat hier zoal speelde.

"Vertel me eens, Jacob, hoe vaak masturbeer jij eigenlijk?" Een heel directe vraag voor een meisje van haar leeftijd, maar het was vooral de toon die bijzonder was. Een mengeling van een beetje neerbuigend en tegelijk vriendelijk doortastend. Een toon die geen enkele ervaren Meesteres haar gemakkelijk zou verbeteren. Ze maakte totaal duidelijk dat ze het wilde weten, want ze moest zijn mannelijke brein doorgronden, maar ook dat ze het graag vriendelijk zou houden. Ongelofelijk.

Jacob keek even ongemakkelijk naar zijn moeder maar koos eieren voor zijn geld. "N…niet zo vaak meer. Ik mag van mijn moeder nog maar één keer per dag."

"Nog maar, zeg je. Hoe vaak was het dan? En wel doorgaan he!"

Jacobs hand maakte weer tempo. "Soms wel drie of vier keer. Heel enkel nog wel vaker."

"Waarom Jacob? Waarom zo vaak?"

"Het is zo lekker. Enneeeehh, het moet gewoon. Ik kan er niet afblijven."

"En nou heeft mijn tante je moeten leren dat het fijner is als je het samen met een meisje doet. Wist je dat niet?"

"Kweenie. Meisjes zijn zo… vreemd. Ik vind er wel eens één leuk, maar durf er niet mee te praten. Laat staan dat ik…"

"Dat je wat?"

"Haar zou durven vragen of ze me wil masturberen."

"Misschien vindt ze dat wel leuk, Jacob. Zou dat niet kunnen? Jij vindt het leuk om met dat dingetje te spelen, waarom zij niet? Ze heeft er zelf niet één. Die zou je haar kunnen geven."

"Zou je echt denken?"

"Nou, ik vind ze in elk geval wel leuk, die piemeltjes."

Toen de piemel goed hard was nam ze het gedecideerd van Jacob over. Ze had nog nooit een plasser vastgehouden maar het voelde of ze nooit anders gedaan had.

Maar ja haar koele kleine vingers waren al snel teveel voor Jacob. Hij maakte een kwartslag, om haar niet te bevuilen, en spoot lange dikke klodders voor zich uit.

"Dank je wel, Ciska."

"Graag gedaan Jacob. Kom maar weer bij me als je weer moet. Maar vertel me nog even iets. Welk meisje vind jij wel leuk?"

Jacob verschoot van kleur. "Ik…eeehhmm, nou… eehh, ik…"

"Vertel het maar Jacob, ik zal niet lachen, dat beloof ik je. Ik zal het ook niet verder vertellen."

Het bleef echt een hele tijd stil, maar ze wachtte geduldig. Toen, heel zachtjes: "Ik vind jou wel leuk."

"Wat lieeeeffff." Ze stond op. "Je mag me een kusje geven. We hebben het hier nog over."

Hij gaf haar een kusje op de wang en Eva en Kate zuchtten diep. Ciska ging weer bij haar tante op de bank zitten en liet zich welgevallen dat haar tante haar bewonderend zat op te nemen.

"Hoe vond je dat, met die jongen spelen, twee jaar ouder dan jij?"

"Wel leuk."

"Dat had je vast niet gedacht, dat je dat nog eens zou doen. Bij jullie werkt het zo niet."

"Ja dat verbaast me wel, dat mam goed vond dat ik hier heen ging. Ik denk tenminste dat ze wel weet hoe het hier gaat."

"Ben je mal? Ze vindt het heerlijk. Als ze hier is betast ze alle mannen en jongen op haar pad, de eerste dagen. Ze moet wel drie keer per dag een schoon onderbroekje aantrekken."

"Tante Kate! Doe niet zo raar. Dat zeg je niet."

"O jawel hoor. Vrouwen zeggen nog wel heel wat meer. En jij bent vandaag een beetje meer een vrouw geworden, dus het wordt tijd dat ik je wat inwijd. Werd jij ook nat?"

Ciska werd erg rood en zweeg lange tijd. "Ik denk het wel." fluisterde ze uiteindelijk.

"Niks om je voor te schamen hoor. Ik ook. Ik werd erg geil van die mooie blote jongen en van wat je met hem deed. Wat denk je, smaakt het naar meer?"

"Ja, ik denk wel dat ik het heel leuk vind."

"Mooi, dan gaan we dat regelen," zei tante Kate en pakte de telefoon.

Eva had Jacob net voor hij er vandoor ging bij de hand gepakt en naast zich op de bank getrokken.

"Hoe gaat het nu lieverd?"

"Ik weet het niet goed."

"Dat kan ik me voorstellen. Had je eindelijk alle moed bij elkaar geraapt en me gevraagd om te mogen masturberen – ik ben erg trots op je jongen, echt – en dan moet je toestaan dat zo'n meisje je allemaal beschamende vragen stelt en je uiteindelijk aftrekt. Het was wel wat veel."

Jacob zweeg, zijn hoofd gebogen. Hij trilde een beetje.

"Laat me je even vasthouden…"

En Jacob kroop als een klein jongetje in de armen van zijn moeder, trok armen en benen in en liet zich door haar knuffelen en wiegen.

***

De volgende ochtend verscheen Ciska zoals gebruikelijk al om 8 uur voor het ontbijt. Ze gaf haar tante een zoen en ze begonnen te eten. Allebei wat in gedachten.

Kate kwam het eerst weer terug in het land der bewusten.

"Vertel eens waar je allemaal aan denkt liefje."

"O, aan gister."

"En aan wát van gister?"

Ciska keek haar even aan en glimlachte. "Aan Jacob. Dat vond ik toch wel heel leuk."

"En wat vond je dan leuk?"

"Ik vond het leuk om met zijn piemel te spelen. Maar nog leuker vond ik het om met hem te spelen. Ik heb vannacht een paar dingen bedacht die bijzonder leuk zouden zijn. Maar ja, ik zal hem wel niet weer zien."

"Wat een onzin. Dat zullen we even voor je oplossen." En tante Kate pakte opnieuw de telefoon.

"Ja hallo, met Kate. Zeg, Ciska heeft zich wel vermaakt gister met Jacob. Heb je plannen met hem voor vandaag? Die kunnen wel wachten. Mooi. Hij slaapt nog? Nog mooier. Ciska komt zo."

En zo kwam het dat Ciska een klein half uurtje later voor Jacobs bed stond en een poosje naar hem keek terwijl hij sliep. Hij was duidelijk naakt, maar werd gedeeltelijk bedekt door een laken. Hij lag er bij zoals jongens dat kunnen doen: compleet laveloos.

Ciska droeg een heel kort rokje omdat ze dacht dat dat nog wel handig kon zijn. Haar bovenkleding viel zoals gebruikelijk ruim omdat ze er nu eenmaal ontzettend van baalde dat ze nog geen borstjes had. Vandaar dat ze de aandacht naar beneden richtte. Ze wist vrij zeker dat hij haar onderbroekje wel mooi zou vinden.

Ze bekeek hem eens goed nu ze de kans had. Ze boog zich over hem heen en bestudeerde zijn gezicht en zijn lijf voor zover dat zichtbaar was en wat ze zag beviel haar wel, beviel haar steeds beter. Hij was mooi gespierd en had een gave huid. En dat hij lief was en waarschijnlijk goed gehoorzaam wist ze al. Ze had tot gister nog nooit over het africhten van een vriendje nagedacht maar de afgelopen uren waren haar gedachten in een stroomversnelling geraakt en had ze in die kort periode veel verloren tijd ingehaald.

Ze blies zachtjes en een beetje plagerig in zijn oor en ging weer rechtop staan, vlak naast zijn bed.

Eén van zijn ogen ging een eindje open, nam haar waar en toen sperde hij beide ogen open en verdween voor het grootste deel onder het laken, niet nadat zijn ogen even in de richting van haar broekje waren geflitst.

"Dag Jacob, wat ben je toch een malle jongen met dat laken. Heb ik je niet gister helemaal gezien? Wat heb je dan nog te verbergen?"

De lieverd sloeg zijn ogen neer en kleurde.

"Kom er eens uit. Ik wil je bekijken."

Hij gehoorzaam, maar langzaam en aarzelend. Tegelijkertijd ging zij op het bed zitten.

"Kom eens voor me staan, nee, vlakbij, hier."

Ze stak een paar vingers onder zijn balzak en tilde die voorzichtig op. Ze had vannacht bedacht dat ze helemaal vergeten was die te bekijken en was vastbesloten dat nu uitgebreid goed te maken. Met haar duim tastte ze zijn ballen af en daarna nam ze ze één voor één voorzichtig vast en voelde nog eens goed. Tot haar genoegen zag ze dat zijn toch al stijve piemel inmiddels recht omhoog stond.

Ze nam zijn rechterbal goed vast en voerde de druk langzaam op. Ze wist dat die dingen gevoelig waren want ze had eens een pestkop daar een schop verkocht en die was gelijk uitgeschakeld geweest. Eerst had ze dat nogal kleinzerig gevonden tot ze leerde dat dat voor alle mannen geldt. Hoe groot en sterk hij ook is, dat is zijn zwakke plek. Altijd handig om te weten.

Toch was ze nog verbaasd hoe snel hij reageerde, ja zelfs in elkaar begon te krimpen. O ja, hier zou ze zeker gebruik van maken, al zou ze wel moeten leren te doseren.

Ze draaide hem om en bekeek zijn billen. Ze liet hem zelfs bukken om er tussen te kijken. Gelukkig was alles schoon.

Weer draaide ze hem om en toen was zijn piemel aan de beurt. Die stond nog steeds strak dus zo erg zou het hij het toch vast niet vinden, ook al was hij rood als een kreeft.

Het was toch echt een lekker ding. Ze tastte het helemaal af en ontdekte dat het velletje aan de voorkant los zat en terug geschoven kon worden. En opnieuw vond ze een gevoelig plekje in de vorm van de vuurrode top van zijn piemel. Grappig.

"Eeeh…Ciska?"

"Jacob?"

"Ik moet heel nodig plassen…"

"O, dan gaan we dat eerst even doen. Ga me maar voor."

"Maar eeeh dat kan ik zelf wel hoor."

"Ongetwijfeld. Maar dat gaan we niet doen. Vanaf nu vraag je me toestemming om te mogen plassen en soms zal ik mee willen. Zoals nu."

Ze liet zijn piemel los en volgde hem naar de naastgelegen badkamer. Daar zei hij dat zijn piemel eerst wat minder stijf moest worden anders kon hij niet plassen. Maar dat lukte niet erg met haar ogen op hem gericht. Na een paar minuten had ze er genoeg van en nam haar praktische kant het over. Ze nam een washandje maakte het nat met zo koud mogelijk water en drapeerde het over zijn piemel. En dat hielp, al leek hij zich daar ook alweer voor te moeten schamen. Wonderlijk.

Vervolgens keek ze nauwgezet toe hoe hij staand plaste, iets dat haar ook wel handig zou lijken eigenlijk. Maar waarom hij nog nog weer een paar tinten roder werd was haar een raadsel. Ze plaste zelf zo vaak met één of meer vriendinnen erbij, wat was nou toch het probleem. Deze jongen leek wel erg schamerig. Leuk natuurlijk.

Hij schudde de laatste druppels eraf en wilde weglopen.

"Niks ervan. Afvegen. Viespeuk."

Hij deed het schutterig.

"Zo nu gaan we terug en mag je me uitleggen waarom je dacht dat je wel onder mijn rokje mocht kijken net."

Toen hij begon te protesteren bleef ze staan, drukte haar wijsvinger onder zijn kin, keek hem recht aan (voor zover hij terugkeek dan) en zei: "Niet liegen. Ik kan veel door de vingers zien maar niet dat je liegt. Als je eerlijk tegen me bent zal ik daar rekening mee houden, wat je ook op te biechten hebt. Maar lieg tegen me en je zult er spijt van krijgen. Ja?"

"Ja Ciska" klonk het zachtjes. Hij had zijn ogen strak naar de grond.

"Goed. Heb je iets op te biechten?"

"Ik kon er niks aan doen. Mijn ogen werden getrokken door de andere kleur en toen ging het vanzelf. Maar ik heb direct weggekeken. Echt."

"Dat weet ik. Omdat je nu eerlijk tegen me was zal ik je niet straffen, maar doe het niet weer. Vond je het mooi wat je zag? Hou je daar wel van? Kijk je wel vaker onder rokjes?"

Hij durfde niet te antwoorden.

"Toe maar. Vertel het me maar. Alle jongens vinden dat mooi, dus jij vast ook wel."

"Eeeehhh… ja ik ook."

"En welke vind je dan het mooist?"

"Nou…eeeehhh, rode, zoals jij die nu draagt."

"Is dat zo?" Yessssss, dacht ze. "Ik waardeer je eerlijkheid. Ik zal je belonen. Wil je misschien mijn rokje een klein eindje optillen en wat beter kijken?"

Zijn ogen werden zo groot als schotels maar hij kon geen woord uitbrengen.

"Vooruit maar. Doe maar."

Hij aarzelde nog even flink maar toen pakte hij met trillende vingers de zoom van haar rokje voorzichtig vast en keek er besmuikt onder.

Ciska had een nieuw broekje gekozen en ze wist dat het zo strak zat dat haar lippen zich er duidelijk in aftekenden. Ze moest bijna giechelen toen ze zag dat zijn mond open zakte en hij schaapachtig zijn blik hechtte aan het mooiste dat in het universum bestaat. Althans, dat zou hij vast denken.

Ze liet hem een minuut of twee kijken en schoof toen haar rokje weer zelf omlaag.

"Mooi genoeg. Vertel eens, masturbeerde je vroeger 's ochtends ook?"

"Ja."

"Wat ja?"

"Ja Ciska"

"Goed zo. Mooi, kniel dan maar voor me en dan mag je van mij een keer extra masturberen, om deze gelegenheid te vieren."

Ze keek hoe hoe hij met een ernstig gezicht knielde en begon. Natuurlijk keek ze goed naar wat hij met zijn hand deed maar ze was zeker zo geïnteresseerd in zijn gezicht. Zo te zien was het een ernstige zaak, masturberen, en was goede concentratie noodzakelijk. Ze moest er van glimlachen.

Eva hing ondertussen al aan de telefoon met Kate.

"Die nicht van jou is een 'natural', meid. Wat die doet en zegt, het lijkt allemaal heel gewoon, maar het is werkelijk heel bijzonder. Ik heb een stukje van hun gesprek gehoord en een piepklein beetje actie gezien, maar ik heb nog nooit zoiets gezien."

"Dat doet mij denken aan een dochter van een nieuwe vriendin van mij. Hoe heet ze ook weer? Eeeehhh… Emmy, dat is het. Die maakte bij haar eerste actie met een jongen ook een verpletterende indruk, alleen deed die het op de vrouwenavond van onlangs. Hmmm, misschien zit er iets leuks in het drinkwater?"

"Hihi, dat zou mooi zijn. Maar het zou ook kunnen dat als je meiden de juiste omstandigheden biedt, zoals hier, dat hun natuurlijke leiderskwaliteiten zich heel mooi ontplooien. Mijn vriendin de doctoranda zou zeggen: dat is onderwerp van nadere studie. Heb je nog wensen of suggesties voor straks? Moet ze thuis komen of zo?"

"Nee hoor."

"Dan wil ik straks met ze naar het zwembad. Ze zal dan straks wel even binnenwippen voor haar bikini en zo. Dank je wel hoor, voor wat jij hebt gedaan, maar ook voor wat Ciska nu doet."

"Doe niet zo gek. Dat was vanzelfsprekend. Ik spreek je nog."

Tijdens de rit naar het zwembad kreeg Jacob wel wat kleren aan. Een veel te kleine korte broek, die alles onthulde wat er strak ingepropt zat. En een eveneens te klein shirt dat maar tot halverwege zijn buik kwam. Het leek nergens op, maar Ciska had het erg leuk gevonden toen ze het in zijn kast vond. Ze overwoog nog even om zijn piemel uit de pijp te laten hangen maar verwierp dat uiteindelijk als 'te'.

Hoewel het beslist niet verboden was mannen of jongens naakt over straat mee te nemen en dat ook veelvuldig gebeurde, werd het niet aangemoedigd. Veel vrouwen werden een beetje flauw van zwabberende piemels overal en zagen dat liever bedekt. Vaak gebeurde dat dan wel met hele foute kleding, zoals nu bij Jacob.

Bijkomend voordeel was natuurlijk wel dat je de man of jongen in kwestie dan te pas en te onpas kon uitkleden, iets wat ze allemaal erg genant leken te vinden. Altijd leuk natuurlijk.

Ciska kleedde Jacob pas uit bij de ligstoelen die ze vonden, niet eens zo ver van het grote bad. Ze deed het zelf, ze liet het hem niet doen. Ze had bedacht dat dat wel eens schaamtevoller voor hem kon zijn en dat bleek ook zo.

Ze trok er wel wat bekijks mee. Iets in de manier waarop ze het deed trok hier en daar de aandacht.

Ze speelde even met zijn piemel en nam toen de ligstoel naast die van zijn moeder. Meer waren er niet vrij, maar dat was niet erg. Hij kon wel staan of knielen.

Wel had ze hem eerst netjes de handdoeken op de stoelen laten leggen.

"Ga mijn voeten maar masseren, die zijn wat pijnlijk." Uiteraard wist hij niet hoe dat moest en dus moest ze er nogal wat energie in steken om hem dat te leren. Maar dat was een investering voor de toekomst.

Na een half uurtje stuurde zijn moeder hem om twee ijsjes. "Maar wel eerst handen wassen he, denk erom."

Ze zagen dat hij onderweg een paar keer staande werd gehouden door wat meiden en gedwee onderging dat ze hem betastten. Ze keken elkaar even aan en lachten.

"Je doet het geweldig meid."

"Dank u wel mevrouw, ik doe mijn best."

"Ik zag jullie even bezig thuis. Had je dat onderbroekje expres aangetrokken?"

"Ja mevrouw."

"Als ik het niet dacht. En zeg alsjeblieft Eva. Je behoort nu tot de vrouwen."

"Nou, dat valt wel wat mee, toch?"

"Hier bedoelen we dat wat anders. Het betekent niet dat je volwassen bent, maar wel dat je met mannen overweg kunt. Ja, zelfs zo goed dat je ster snel zal stijgen. Vertoon je kunsten nog eens met een volwassen man en je hebt je naam gemaakt. Ze zullen het jammer vinden dat je niet blijft."

"Nou, voorlopig heb ik denk ik wel genoeg aan Jacob hoor. En wat dat weggaan betreft: hihi, daar moet ik nog maar eens met mijn moeder over hebben. Hier zijn toch ook goede scholen?"

"Jazeker, prima zelfs. Laat me maar weten als je gebeld hebt. Daarna wil ik ook met haar praten. Maar ondertussen genieten we hier van alle blote mannetjes. Hé jij, kom eens hier!"

Dat laatste riep ze tegen een langslopende man van een jaar of twintig. Hij was goed in vorm en mooi gespierd en had een behoorlijk flinke lul.

Eva speelde een poosje met die lul. Ondertussen stelde ze de man zoveel mogelijk genante vragen en dat werkte ook, want hij voelde zich duidelijk ongemakkelijk.

"Jij ook even?" vroeg ze aan Ciska.

"Ja, kan wel."

En ook Ciska vermaakte zich met de lange lul. Ze wist niet dat ze zo groot konden worden.

Toen Jacob terug kwam met twee ijsjes werd de man weggestuurd.

"Ciska?"

"Ja?"

"Ik moet nodig naar het toilet. Mag ik gaan?"

"Moet je plassen?"

"J-ja."

"Zeg dat dan. Nee, je mag niet naar het toilet. Daar vlakbij de afvalbak is zand. Graaf daar maar een kuiltje in van een centimeter of twintig diep. Daar mag je boven hurken met je gezicht naar mij (en dan kunnen de meisjes hierachter je ook goed zien), je benen goed wijd doen en dan goed in het kuiltje plassen. Daarna het kuiltje weer dichtgooien."

Jacob ging en gehoorzaamde. Zijn hoofd was vuurrood.

"Dat moet je zo maar niet weer doen. Het mag niet, dan wordt het toch een stinkboel. Maar het zal nu wel goed gaan. Maar wordt hij gepakt dan bemoeien we ons nergens mee."

"Hihi."

De bedoelde meiden achter Ciska hadden in elk geval een hoop lol. Ze joelden, klapten en juichten dat het een lieve lust was. Allerlei opmerkingen kreeg Jacob naar zijn hoofd geslingerd, de één nog schunniger en provocerender dan de andere. Van de weeromstuit kon hij natuurlijk niet plassen en toen gingen de meiden helemaal los. Gelukkig voor hem bleven ze wel waar ze waren.

Uiteindelijk kwam een mager straaltje op gang, dat vervolgens steeds krachtiger werd. Een paar hele kleine meisjes waren op hun hurken bij hem gaan zitten en keken aandachtig toe. Het was duidelijk: dit was met afstand het beroerdste moment van Jacobs jonge leven.

Toen Jacob klaar was en weer bij haar kwam staan deed Ciska er nog een schepje bovenop. "Ga maar even naar die meisjes toe en vraag ze of ze nog iets met je willen. Wat dan ook."

Jacob keek haar hulpeloos en paniekerig aan maar ze was onverbiddellijk: "Hup hup."

"Niet te geloven, wat ben jij een loeder. Dat wordt nog wat met jou," zei Kate.

"Aaaach."

"Niks aaaach. Het is zo." Daarna draaien ze zich bij in hun stoel, ogenschijnlijk om met elkaar te kunnen praten, maar met bijkomend voordeel dat ze beter konden volgen wat er achter hen gebeurde.

Het waren vijf meiden, zo rond Jacobs leeftijd. Allemaal in een kleine bikini en met flinke borsten. Jacobs piemel stond dan ook al stijf toen hij bij ze was en zijn vraag stelde.

"Wat dan ook… Intrigerend. Kom eens hier met dat piemeltje? Laat me je eens bekijken."

Geroutineerd trok de middelste meid, duidelijk de aanvoerster, zijn voorhuid terug en begon zijn eikel te betasten, wat hij niet erg leuk vond. De andere meiden keken geïnteresseerd toe.

"Erg groot is hij niet."

"Het maakt mij allemaal niet uit. Ik vind het maar stomme dingen. Geef mij maar een meisje."

"Ja, dat weten we nou wel. Maar voor ons kan het geen kwaad te kijken wat er te koop is. En ik hou niet zo van die grote, dat is niet lekker. Deze lijkt me net mooi genoeg eigenlijk."

"Hoe komt het eigenlijk dat je al stijf was toen je naar ons toe kwam, mannetje? Je gluurde toch niet naar onze borsten?" vroeg de leidster.

"Ja, dat deed hij wel. En naar andere mooie plekjes. Deze jongen kan zich totaal niet beheersen. Hij kijkt mij ook steeds tussen mijn benen. En het ergste is dan nog wel is dat hij denkt dat ik debiel ben en het niet door heb," zei Ciska die er bij was komen staan.

"Wie ben jij? Luistert hij naar jou? Geweldig! Het wordt steeds gekker."

"Hij zal wel moeten. Maar een kleine straf lijkt me wel gewenst om jullie belediging weer goed te maken. Als jij hem nu eens over de knie neemt en jullie hem dan allemaal vijf flinke petsen voor zijn kont geven? Maar dan ook flinke!"

De leidster keek haar even aan en leek haar aanvankelijke inschatting van Ciska te heroverwegen. "Dat is een uitstekend idee. Hier jij."

Jacob leek wel weg te willen lopen maar gehoorzaamde na enige aarzeling toch. Hij liet zich door het meisje over haar schoot vleien en moest zelfs meemaken dat ze hem bij zijn lul pakte en zo goed op zijn plaats hield. Hij schaamde zich verschrikkelijk en trilde helemaal. Sommige van de meiden kende hij wel van school. Ze kenden hem kennelijk niet maar dat zou vanaf morgen anders zijn en hij twijfelde er niet aan of dit gebeuren zou nog een hele lange staart krijgen. 'Kijk, dat is die jongen die zich laat commanderen door een meisje van twaalf.' Alsof hij keuze had. En als die meid nou maar niet zo met zijn lul friemelde, straks kwam hij nog klaar ook over haar knieën. Iets zei hem dat ze dat niet zou kunnen waarderen.

Maar het werd nog erger toen de slagen begonnen. Vinnige petsen waren het. En om het extra leuk te maken sloegen ze om de beurt. Hij wist toch echt niet waar hij het zoeken moest.