"O braci uczniowska"

"Oazy spokoju i wiedzy" - nam mówią.
"Tu swą osobę utworzysz" - tak mówią.
 Nauczyciel z zasady twym przyjacielem będzie,
Do niego idź, gdy w potrzebie będziesz.
Nie próbuj samemu swej kary wymierzać,
O radę idź poproś, gdy nie chcesz dowierzać.

A to bajka jest, sen, lecz nie na jawie.
Tutaj nie znajdziesz poparcia w ni sprawie.
Gdybyś być chciał innym niż grupa by chciała,
Zostaniesz popchnięty daleko - ot, chała.

Tu w nienawiści swój umysł zanurzysz.
Tutaj zapomnisz komu sam służysz.
Tutaj nie zaznasz niczyjej pomocy.
Radź sobie sam i walcz z falą nocy.

Uczniowie! Braci umysłów zranionych,
Nie dajcie się wodzić jak okręt zniszczony.
W tym despotyzmie walczcie, nie tońcie.
Wyjrzyjcie na brzeg, bo tam jest... o słońce!

I jeśli jesteście tak w sercu samotni,
Ustańcie na chwilę, choć maleńką chwilę.
Nie wierzcie w te bajki, co Wam powiadają.
Nie bądźcie zależni. Nie oni rząd mają.

To wszystko, to przecież przez nas istnieje.
To My sprawiamy, że to wszystko się dzieje.
I gdyby nie My - Hej! Braci uczniowska!
Te "oazy spokoju" nie mogłyby powstać.
Więc niech nam nie mówią, że to nie nasze,
Bo My to tworzymy. To nasze jest, Nasze!

Obróćmy w perzynę ten cały zabobon.
Do niebios wnet wzlećmy. Nie idźmy za modą.
Dajcie odpocząć umysłom młodości.
Niechaj zapłoną pochodnie wieczności.
I będą pamiętać, że my tu byliśmy,
I mamy swą wolę i myśli - byliśmy.