English. The town’s square was full after the king summoned the citizens to a public announcement. The king almost never did do that, as public announcements usually meant trouble and trouble was rare in such a prosperous kingdom. From the balcony of the Marble Palace, the king appeared and asked silence to those in the square before the palace. Silence was made almost like magic. The king, a fat lion, dressed only in the royal robe, a necklace attached to a golden pacifier, and a diaper under the robe, a diaper which he did not mind showing off, began his speech: - My people, you know that we are at war against the forces beyond our imagination. You know that, right at our borders, the troops of a demonic lord threaten to destroy us, as they did with the neighboring kingdoms. Therefore, we need more soldiers to our army to attack the enemy before it attacks us. The animals gathered at the town’s square started shaking from those words. The kingdom had already entered war before and war is always a traumatic experience. But never the kingdom had been threatened by a supernatural army. Discreet hissing sounds came from the crowd, as some of them were peeing in their diapers out of fear. The most patriot animals already thought of enlisting and fighting for their kingdom, but most animals were willing to surrender or flee. That's when the king warned: - Escape is not an option, as they approach all our borders. We are surrounded. Whoever trying to leave the kingdom will fall victim to the demons around us. Some of the weaker animals fell ill and passed out. Others soiled their diapers, shaking even worse. Never the situation of the kingdom, or rather, the situation of the entire continent had been so critical. - But there is hope, gentlemen! - continued the king, who was, himself, discreetly filling his own diaper with his morning pee. - In addition to increasing our army numbers, there is the great wizard Sorĉistego! He helped us win the last war, twelve years ago, all thanks to his intellect and dedication. He can well help us, but he doesn't answer our letters. I sent some emissaries to the village at north, where his castle is, but none of the emissaries returned. Therefore, in addition to asking that as many animals as possible join the army, I also ask that those who do not have the courage to face the horrors of the front line go to the northern village and contact Sorĉistego, so that he can help. If we win this war, all who prove their participation will be exempt from taxes and will receive a fraction of the richness of the kingdom. The animals looked at each other and whispered with each other. Those who had no stomach for the war but had an adventurous spirit were excited by the possibility of helping that way. Some were already arranging groups to go north. Others were planning to go alone. That's all - the king finished. - Those who want to enlist, talk to one of the guards. And those who want to discover the whereabouts of Sorĉistego can already go. Español. La plaza de la ciudad estaba llena después de que el rey convocó a los ciudadanos para un anuncio público. El rey casi nunca hizo eso, ya que los anuncios públicos generalmente significaban problemas y los problemas eran raros en un reino tan próspero. Desde el balcón del palacio de mármol, el rey apareció y pidió silencio a los de la plaza antes del palacio. El silencio se hizo casi como mágicamente. El rey, un león gordo, vestido solo con la túnica real, un collar unido a un chupete dorado y un pañal debajo de la túnica, un pañal que no le importaba mostrar, comenzó su discurso: - Mi gente, sabes que estamos en guerra contra las fuerzas más allá de nuestra imaginación. Sabes que, justo en nuestras fronteras, las tropas de un señor demoníaco amenazan con destruirnos, como lo hicieron con los reinos vecinos. Por lo tanto, necesitamos más soldados a nuestro ejército para atacar al enemigo antes de que nos ataque. Los animales reunidos en la plaza de la ciudad comenzaron a temblar de esas palabras. El reino ya había entrado en la guerra antes y la guerra es siempre una experiencia traumática. Pero nunca el reino había sido amenazado por un ejército sobrenatural. Discretos sonidos silbantes provienen de la multitud, ya que algunos de ellos orinaban en sus pañales por miedo. Los animales más patriotas ya pensaban en alistarse y luchar por su reino, pero la mayoría de los animales estaban dispuestos a rendirse o huir. Fue entonces cuando el rey advirtió: - Escape no es una opción, ya que se acercan a todos nuestros bordes. Estamos rodeados. Quien intente abandonar el reino será víctima de los demonios que nos rodean. Algunos de los animales más débiles se desmayaron. Otros ensuciaron sus pañales, temblando aún más. Nunca la situación del reino, o más bien, la situación de todo el continente había sido tan crítica. - ¡Pero hay esperanza, caballeros! - continuó el rey, llenando discretamente su propio pañal con su orina matutina. - Además de aumentar el número de nuestro ejército, ¡siempre podemos pedir ayuda al gran mago Sorĉistego! Nos ayudó a ganar la última guerra, hace doce años, todo gracias a su intelecto y dedicación. Puede ayudarnos, pero no responde a nuestras cartas. Envié algunos emisarios al pueblo al norte, donde está su castillo, pero ninguno de los emisarios regresó. Por lo tanto, además de pedir que la mayor cantidad posible de animales se unan al ejército, también les pido que aquellos que no tengan el coraje de enfrentar los horrores de la línea del frente van a la aldea del norte y se encuentren a Sorĉistego, para que pueda ayudar. Si ganamos esta guerra, todos los que prueben su participación estarán exentos de impuestos y recibirán una fracción de la riqueza del reino. Los animales se miraron y susurraron entre sí. Aquellos que no tenían estómago para la guerra pero tenían un espíritu aventurero estaban entusiasmados con la posibilidad de ayudar de esa manera. Algunos ya estaban organizando grupos para ir al norte. Otros planeaban ir solos. - Eso es todo - el rey terminó. - Aquellos que quieran alistarse, hablen con uno de los guardias. Y aquellos que quieren descubrir el paradero de Sorĉistego ya pueden ir. Esperanto. La urba placo estis plena post kiam la reĝo alvokis civitanojn por publika anonco. La reĝo preskaŭ neniam faris tion, ĉar publikaj anoncoj ĝenerale signifis problemojn kaj problemoj estis maloftaj en tiel prospera regno. De la balkono de la marmora palaco, la reĝo aperis kaj demandis silenton al tiuj en la placo antaŭ la palaco. Silento estis farita preskaŭ magie. La reĝo, dika leono, vestita nur kun la reĝa robo, kolumo ligita al ora kvietilo kaj vindotuko sub la tuniko, komencis sian paroladon: - Mia popolo, vi scias, ke ni militas kontraŭ fortoj preter nia imago. Vi scias, ke ĝuste ĉe niaj limoj, la trupoj de demonestro minacas detrui nin, kiel ili faris kun najbaraj regnoj. Tial ni bezonas pli da soldatoj al nia militistaro por ataki la malamikon antaŭ ol ĝi atakos nin. La bestuloj kolektitaj en la urba placo komencis tremi pro tiuj vortoj. La regno jam militis antaŭe kaj milito ĉiam estas traŭma sperto. Sed la regno neniam estis minacata de supernatura estaĵoj. Diskretaj fajfaj sonoj devenas de la bestamaso, ĉar iuj el la bestuloj pisadis en siaj vindotukoj pro timo. La plej patriotaj bestuloj jam pensis pri aliĝo kaj batalado por siaj regno, sed plej multaj bestoj pensi kapitulaci aŭ fuĝi. Estis tiam, kiam la reĝo avertis: - Eskapo ne estas eblo, ĉar ili alproksimiĝas al ĉiuj niaj limoj. Ni estas ĉirkaŭitaj. Kiu provas forlasi la regnon, estos viktimata de la demonoj, kiuj ĉirkaŭas nin. Iuj el la plej malfortaj bestuloj malsaniĝis pro timo. Aliaj malpurigas siajn vindotukojn, tremantaj eĉ pli. Neniam la situacio de la regno, aŭ pli ĝuste, la situacio de la tuta kontinento estis tiel kritika. - Sed estas espero, sinjoroj! - la reĝo daŭrigis, diskrete plenigante sian propran vindotukon per sia matena urino. - Krom pliigi nia militistaro, ni ĉiam povas peti helpon al la Granda Magiisto! Li helpis nin gajni la lastan militon, antaŭ dek du jaroj, ĉiuj dank' al lia intelekto kaj sindediĉo. Li povas helpi nin, sed ne respondas al niaj leteroj. Mi sendis iujn soldatrojn al la urbeto norde, kie estas ilia kastelo, sed neniu el ili revenis. Tial, krom peti, ke kiel eble plej multaj bestuloj aliĝos al la militistaro, mi ankaŭ petas, ke tiuj, kiuj ne havu la kuraĝon alfronti la hororojn de la frontlinio, iru al la norda vilaĝo kaj petu helpon al la Granda Magiisto, Sorĉistego,. Se ni gajnos ĉi tiun militon, ĉiuj, kiuj pruvas sian partoprenon, estos sendevigitaj de impostoj kaj ricevos frakcion de la riĉeco de la regno. La bestoj rigardis unu la alian kaj flustris unu kun la alia. Tiuj, kiuj ne havis stomakon por milito, sed havis aventuran spiriton, estis ekscititaj por helpi tiel. Iuj jam organizadis grupojn por iri norden. Aliaj planis iri sole. - Jen ĉio - la reĝo finiĝis, lia peniso malmolante en sia vindotuko, pro la agrabla urinado. - Tiuj, kiuj volas aliĝi, parolu kun unu el la gardistoj. Kaj tiuj, kiuj volas malkovri la lokon de Sorĉistego, jam povas iri. Português. A praça da cidade estava cheia depois que o rei convocou os cidadãos para um anúncio público. O rei quase nunca o faz, pois os anúncios públicos geralmente significavam problemas e os problemas eram raros em um reino tão bem-sucedido. Da varanda do palácio de mármore, o rei apareceu e pediu silêncio para os animais na praça em frente ao palácio. O silêncio foi feito quase magicamente. O rei, um leão gordo, vestido apenas com uma túnica real, um colar amarrado a uma chupeta dourada e uma fralda sob a túnica, começou seu discurso: - Meu povo, vós sabeis que estamos lutando contra uma força além da nossa imaginação. Sabeis que, às nossas fronteiras, as tropas do demónio ameaçam nos destruir, como fizeram com os reinos vizinhos. É por isso que precisamos de mais soldados para nossos exércitos, para atacar o inimigo antes que ele nos ataque. Os animais reunidos na praça da cidade começaram a tremer com essas palavras. O reino lutou antes e a guerra é sempre uma experiência traumática. Mas o reino nunca foi ameaçado por seres sobrenaturais. Chiados discretos vêm dos animais, mijando em suas fraldas por medo. Os animais mais patrióticos já pensaram em se juntar ao exército ou à marinha e lutar por seu reino, mas a maioria dos animais pensava em se render ou fugir. Foi então que o rei alertou: - Escape não é uma opção, pois eles se aproximam de todos os nossos limites. Estamos cercados. Quem tentar deixar o reino será vitimado pelos demónios que nos cercam. Alguns dos animais mais fracas ficaram doentes de medo e desmaiaram. Outros encheram suas fraldas de fezes, tremendo ainda mais. Nunca a situação do reino, ou melhor, a situação de todo o continente foi tão crítica. - Mas há esperança, senhores! - o rei continuou, discretamente enchendo sua própria fralda com sua urina matinal. - Além de aumentar nossas forças armadas, sempre podemos pedir ajuda ao grande mago Sorĉistego! Ele nos ajudou a vencer a última guerra, doze anos atrás, tudo graças ao seu intelecto e dedicação. Ele pode nos ajudar, mas não responde às nossas cartas. Enviei algumas tropas para a cidade ao norte, onde está seu castelo, mas nenhuma delas voltou. Portanto, além de pedir que o maior número possível de animais se junte às forças armadas, peço também que aqueles que não têm a coragem de enfrentar os horrores da linha de frente vão para a vila do norte e peçam ajuda do Sorĉistego. Se vencermos esta guerra, todo mundo que provar sua participação será isento dos impostos e receberá uma fração da riqueza do reino. Os animais se entreolharam e sussurraram um com o outro. Aqueles que não tinham estômago para a guerra, mas tinham um espírito aventureiro estavam animados para ajudar. Alguns já organizavam grupos para ir para o norte. Outros planeavam irem sozinhos. - Isso é tudo - o rei acabou, seu pénis duro em sua fralda, por causa da agradável sensação provida pela fralda molhada. - Aqueles que querem se alistar, conversem com um dos guardas. E aqueles que querem descobrir a localização de Sorĉistego já podem ir.